Zoekresultaten

Wil je je longen reinigen, je longcapaciteit verbeteren en je longblaasjes optimaal laten functioneren? Jasmijn Koelink, yogadocente en psychologe, biedt je graag drie ademhalingstechnieken aan om, speciaal in deze tijd, je longen in conditie te houden. Bovendien ondersteunen ze je ook nog eens om verandering te omarmen wanneer je je angstig of verdrietig voelt. Veel is momenteel onzeker, alles is voortdurend in beweging en één ding lijkt toch duidelijk: het coronavirus is serieus. Elk land heeft misschien net een andere aanpak of maatregelen, en focust misschien eerst meer op zichzelf, toch zie ik ook dat ze elkaar ondersteunen door hun ervaring, kennis en hulpmiddelen uit te wisselen. Samen staan we sterk. Me focussen op dat wat ik nu wèl kan doen, is in deze uitdagende tijd een manier om vrede in mezelf te vinden, en daarmee in de wereld. Het belang van de wereld is immers ook mijn belang is. Ik blijf dus ‘braaf’ thuis. Door daar vrede te zoeken, ontken ik mijn onrust en angst voor het onbekende niet. Ik maak me zorgen of er voldoende faciliteiten voor iedereen zijn, is er genoeg of op tijd medische uitrusting, wat als het virus uitbreekt bij vluchtelingenkampen, in oorlogsgebieden, of ontwikkelingslanden? Tegelijkertijd besef ik dat ik wel degelijk kan zorgen voor mijn eigen gezondheid. Van groot belang daarbij is om in deze virustijd mijn longfunctie in optimale conditie te houden. Wat ik doe deel ik bij deze graag met jou. Via deze link krijg je toegang tot drie video’s waarin we samen drie ademhalingstechnieken doen: Dit is wat we doen in deze drie sessies: 1. met zuchten houdt je longblaasjes in conditie 2. door je adem vast te houden zorg je voor het reinigen van je longen 3. met de flankademhaling versterk en versoepel je de middenrifspier, je longen en je overige ademhalingsspieren – en train je je longcapaciteit De oefeningen zijn ook ideaal als je wil ontspannen, juist meer energie wil ervaren of als ondersteuning voor het slapen gaan. Waar jij behoefte aan hebt! Ik hoop van harte dat deze sessies je zullen helpen om meer lucht in je leven te ervaren – letterlijk en figuurlijk. Begin direct en klik hier voor het optimale behoud van je longconditie. Wil je een tijdens een yogaweekend letterlijk op adem komen? Jasmijn begeleidt je tijdens retraites van 9-11 juli 2021 en 17-19 september 2021 in Zeeland door verschillende ademhalingsoefeningen om je adem te vertragen, verlengen of reguleren. Waardoor je je direct beter voelt. Bewuste ademhaling is een van de meest krachtige -en bewezen- manieren om stress te verminderen. Kijk in de retraite agenda voor meer programma's met verbonden ademhaling, zoals Rolandjan van Mulligen: 4-7 maart en 22-25 april Castricum en 19-21 maart Zeeland; Daniël Kluken: 19-21 maart Zeeland en 9-11 april Zeeland; Theo & Erica van Riet: 12-16 april Zeeland. Jasmijn Koelink is een Yoga Alliance® erkende docent. Haar lesstijl is geschikt voor zowel beginners als ervaren yogabeoefenaars, omdat Jasmijn verschillende opties en individuele begeleiding integreert in haar lessen. Alle sessies zijn adem georiënteerd, diepgaand en ontspannend tegelijkertijd. Ze geeft al jaren wekelijkse lessen en leidt een van de meest gerenommeerde yoga docentenopleidingen in Nederland. Ze biedt online sessies en gespecialiseerde workshops aan, zodat je op elk moment en elke tijd gebruikt kunt maken van haar begeleiding. Op JasmijnKoelink.com kun je direct beginnen. De blog verscheen eerder op https://jasmijnkoelink.com/meer-lucht-in-je-leven-houd-je-longen-in-conditie/

Afgelopen weekend nam ik deel aan een yoga retreat weekend, en de titel zegt het al: het was betoverend. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten, dus met het idee dat ik het wel gewoon over mij heen laat komen ben ik dit weekend ingegaan. Nog niet eerder had ik yoga beoefend en nog nooit heb ik een weekend in pure rust doorgebracht, niet dat ik mij kan herinneren in ieder geval. Dit was dus echt een openbaring voor mij. In deze blog neem ik je per dag van het weekend mee in mijn bevindingen. Ik hield tijdens het weekend in de avonden namelijk een dagboekje bij. Delen uit dit dagboekje schrijf ik hieronder uiteen. Ik schrijf soms in de ‘we’-vorm, omdat ik dit avontuur samen met een hele goede vriendin ben aangegaan. Lees je mee? Dag 1 (vrijdag 16 augustus 2019) Ik voel me moe. Intens moe. Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen. Deze middag viel er ook weer het één en ander voor wat niet bijdroeg aan een positieve gemoedstoestand, dus de reis hier naartoe was slopend. Eenmaal aangekomen ging eigenlijk al direct een wereld voor mij open. De locatie is zo mooi, midden in de natuur. Prachtig. We kregen een warm welkom met thee. En we kregen een prachtige kamer toegewezen. Een turquoise kamer. Een kleur die ons beiden aantrekt. Het is hier nu al geweldig. Na even bijgekomen te zijn op de kamer volgde een soepje en daarna de eerste yogales. Geen idee wat mij te wachten stond. Ik liet me verrassen. Eenmaal bezig met de allereerste yogales (Yin Yoga) was het zo bijzonder. En vooral heel emotioneel. Tijdens de rustige stretch oefeningen voelde ik zoveel emotie van binnen. Het was echt bizar. Ik voelde mezelf. De energie van binnen. De emoties van binnen. Alle spanningen. Je zo bewust zijn van je lichaam doordat je zo met je lichaam bezig bent geeft een overweldigend gevoel. Ook een heel fijn gevoel. Een gevoel waarbij je dieper tot de kern van je zijn komt. Zoals onze yoga lerares ook zei: “We zijn human beings, maar in deze maatschappij lijkt het er wel op alsof we steeds meer human doings worden”. Mij is nu duidelijk dat je met yoga weer meer human being wordt: mens zijn. Het inspireert me nu al. Dit hele gebeuren. De fijne mensen hier. Het warme gevoel. Aandacht voor jezelf. In de watten gelegd worden. Heerlijk en tegelijkertijd zo bijzonder. Na de eerste workshop kregen we het diner. Het was top verzorgd en alleen maar vegetarisch en biologisch. Dit spreekt mij ook steeds meer aan. We kregen couscous met salade en groenten in een normale portie en het was meer dan genoeg. Je kon proeven dat alle liefde en passie van de kok in deze gerechten was gestopt. Ik kijk uit naar morgen. Een nieuwe dag en nieuwe kansen. Nog meer tot mezelf leren komen en alles nog beter in me opnemen. Dag 2 (zaterdag 17 augustus 2019) Vandaag hebben we drie yoga lessen gevolgd. Het was wederom heel bijzonder. De eerste yogales was afwisselend met intensieve en rustige bewegingen. De tweede yogales was vooral weer alleen maar rustig en de derde (in de avond) was Dans Yoga. Die laatste vond ik misschien wel het meest bijzonder van de dag. Je moest jezelf overgeven aan de muziek. Daar had ik in het begin wel een beetje moeite mee, maar het was prachtig om mee te maken en alle mensen om je heen te zien genieten en te zien hoe zij alle emotie van hun afdansen. Dit probeerde ik zelf ook te doen en het voelde bevrijdend. Ook omdat er zoveel lach bij kwam kijken. Je voelt direct, door iets te doen wat buiten je comfortzone ligt, dat je hoofd leger wordt en je jezelf fijner in je lichaam voelt zitten. Ook heb ik vandaag een massage genomen en hebben we in de sauna en een floatbad gezeten. We hebben veel gedaan, maar alles met de nodige rust. Ik voel me prettig licht in mijn hoofd. Moe, maar fijn moe. Voldaan. Betoverend. Verruimend. Liefdevol. Alle energie voel ik door mijn lichaam stromen. Ik had nooit gedacht dat dit zoveel impact op mijn lichaam kon hebben. Je voelt je meer in balans. Balans tussen lichaam en geest, tussen gevoel en gedachten. Een gevoel van vrijheid. Ik heb vanaf vandaag sterk het gevoel dat ik hiermee verder wil gaan. Dit past bij mij. Het voelt goed. Dit is wat ik zoek in mijn leven. In mijn lichaam. Daar wil ik van leren houden zodat ik van mezelf ga houden, waardoor mijn mindset verbetert en ik helder en vitaal door het leven kan gaan. Dag 3 (zondag 18 augustus 2019) We begonnen de dag met een yogales van weer een andere docent (dat is echt leuk hier, dat je kan proeven van verschillende soorten yoga). Een docent die een beetje zijn eigen yogavorm heeft ontwikkeld. Ook dit was weer een mooie beleving, maar een vorm die minder bij mij past. Hierna volgde het ontbijt en een half uur later hadden we opnieuw yogales van onze eigen docente. Bizar dat het alweer de laatste yogales van het weekend was. Je leeft een heel weekend vertraagd, maar daarom lijkt de tijd juist sneller te gaan. Onze eigen docente was erg fijn en liet heel duidelijk blijken dat alles goed is, zolang je maar de stretch in je lichaam voelt. Ze leerde mij om van mijn lichaam te houden. Dat deed ze prachtig en op een onwijs fijne manier. De zondag sloten we af met alle deelnemers in ‘The Circle of Bye’ waarbij nog even stil werd gestaan bij de mooie belevingen en een warm dankwoord werd gedaan door de gastvrouw van het weekend. Ik ben zo dankbaar dat ik dit avontuur ben aangegaan. Dat ik zoveel heb mogen leren. Dat het ook anders kan. Dat je van jezelf kan houden, je bewuster bent van je lichaam en geest. Dat het leven meer is dan alleen maar hard werken. Dat ik dit mezelf mag gunnen. Een cadeautje aan mezelf. Namasté. Carmen van Heel schrijft op haar website C'est la Vie - geluk zit in de kleine dingen - over "Moestuinen en meer". Ze vond haar positiviteit en zichzelf (terug) in het kweken van eigen groenten, fruit en kruiden. De blog verscheen eerder op https://cestlavieforyou.nl/een-betoverend-weekend/

Als een mens een keer griep doormaakt kan dat een schok zijn voor het immuunsysteem. Sommige schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons sterk en creëren een gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld de griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem. Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar een adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen. Alles is met alles verbonden We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproefd wordt. We zijn zo’n enorme consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons om even te stoppen, de boodschappentas thuis laten, zelf thuis blijven, even niet van hot naar her reizen. Even ZIJN in plaats van doen. De voorraden die we hebben aanspreken en al het rennen en vliegen en consumeren even laten kalmeren. We leven in een 24-uurs maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen een gezin te zijn. Met elkaar de tijd beleven. Het wonder Ontdekken Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent. Darwin zei: niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. The Survival of the Kindest! Dus laten we geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid. © Psycholoog F. Morelli, Italië (mooie reflectie die circuleert door Italië en die eerder verscheen op www.BlijNieuws.nl)

Eind 2019 heb ik voor het eerst een les Tai Chi bij Martin Wessels mogen ervaren. En al begon ik wat sceptisch aan de les, Martin heeft ervoor gezorgd dat ik na de eerste les al kon zeggen: FANTASTISCH! Helemaal uit mijn hoofd en in mijn lichaam. Zo mooi om te voelen hoe je energie letterlijk stroomt.. En hoe kleine veranderingen in lichaam & geest een groot verschil kunnen maken. Martin heeft mij onwijs geïnspireerd in de lessen die ik dat weekend bij hem heb gevolgd, en met mij ook direct mijn omgeving. Zo duidde Martin aan dat als je een (negatief) besluit neemt in je hoofd je dit ook daadwerkelijk manifesteert.. Dus als jij besluit dat je iets niet kunt dan gun je het jezelf ook niet en gebeurt het niet.. De dag na de les had ik een vriend aan de telefoon. Hij deelde met mij dat hij niet kon huilen. Ik zei tegen hem, ja dat komt omdat je dat voor jezelf hebt besloten. En wat denk je? De volgende dag kreeg ik een heel dankbaar appje dat hij op de sterfdag van zijn moeder (nu 3 jaar geleden) een potje heeft gehuild. Een mooier signaal van het Universum is er wat mij betreft niet 💖✨ Ben je ook benieuwd naar een retraite? Wil jij ook ervaren wat Tai Chi met je kan doen en hoe Martin je kan inspireren met zijn oneindige kennis? Van 7-9 februari 2020 geeft Martin weer een weekend retreat in Zeeland. Kijk hier... voor het programma en informatie over Martin. Lucy van der Voort: "Van nature ben ik een echte regeltante. Ik ben iemand die overal de leuke, spannende en uitdagende kant in ziet. Yoga, natuur & adem hebben mij vanaf jonge leeftijd geholpen om de verbinding met mezelf te vinden en nog steeds om telkens weer opnieuw verbinding te maken. FIT Body & Mind is onderdeel van mijn eigen zoektocht geworden en ik ben ontzettend enthousiast dat ik mijn kwaliteiten nu voor hen in mag zetten. Samen met de andere teamleden hoop ik mensen te inspireren om ook hun levensplezier te vergroten!"

Als je regelmatig piekert of last hebt van stress, verdiep dan je ademhaling. Bewust en dieper ademhalen is namelijk één van de meest krachtige – én bewezen – manieren om stress te verminderen. Yogadocente Jasmijn Koelink ademt je er stap voor stap doorheen. Drie jaar geleden kreeg mijn schoonvader een chemokuur als voorbereiding op een stamceltransplantatie. Een enerverend, aangrijpend proces om van dichtbij mee te maken. Naast dat zijn lichaam veel te verduren kreeg door stress en pijn was het emotioneel en mentaal ook slopend. Eigenlijk zag ik – weliswaar onder deskundige begeleiding – zijn lichaam verzwakken. Om ternauwernood te overleven, en weer te herleven. Terwijl mijn schoonvader in het ziekenhuis lag, leerde ik hem een specifieke ademhalingsoefening. Hij had vrijwel geen immuunsysteem meer, een (long)infectie kon fataal zijn. Bovendien had de stress van in het ziekenhuis liggen direct invloed op zijn ademhaling – die werd sneller en oppervlakkiger. De oefening die ik hem gaf hielp hem zijn ademhaling te vertragen, wat niet alleen stress vermindert, maar ook de longfunctie en -kwaliteit optimaal houdt of zelfs kan verbeteren. Nadat hij mijn instructies wat argwanend opvolgde gaf hij het na poging drie alsnog op. Misselijkheid overwon. Toen we op een zeldzaam moment buiten een luchtje mochten scheppen op een bankje in de ziekenhuistuin, hoorde ik in mijn linkeroor een lange zucht. ‘Hé, zit je nu stiekem je ademhalingsoefening te doen?’ Zijn antwoord was een diepe inademing en stilte. Zo ging het nog even door. Meerdere malen heeft mijn schoonvader mij verteld dat deze oefening erg goed voelde. En hij is trouwens niet de enige die er baat bij heeft. Hij is geschikt voor iedereen. In deze oefening houd je je adem even vast – dat helpt de bloeddruk en hartslag te normaliseren, je adem te controleren en zorgt voor een reiniging van het onderste gedeelte van je longen – waar vaak infecties ontstaan. Daarnaast adem je twee keer zo lang uit dan je inademing, dat kalmeert je zenuwstelsel. Oefening Zoek een plek waar je rustig kunt zitten (of liggen). Je kunt de uitleg van de oefening hier bekijken en de ademhaling is in deze video begeleid: Niet in de gelegenheid om je geluid aan te zetten? Lees dan de oefening: Stap 1: ga rechtop zitten. Stap 2: plaats je voeten op heupbreedte plat op de grond of kom in kleermakerszit. Stap 3: laat je armen langs je lichaam rusten en handen op je dijbenen zodat je schouders zijn ontspannen. Stap 4: adem twee keer diep in en zucht of adem door je mond uit. Ontspan je kaken en gezicht. Stap 5: adem 4 tellen diep in (voel de verruiming van je ribbenkast), houd je adem 7 tellen vast en adem vervolgens uit in 8 tellen. Stap 6: herhaal deze cirkel vier keer. Stap 7: adem nog twee keer diep in en uit en voel even na. De voordelen van ademhalingsoefeningen – vermindert (lichamelijke) stress – vermindert (gevoel van) depressie – verbetert immuunsysteem – verlaagt bloeddruk – verbetert spijsvertering – verbetert nachtrust – kalmeert de geest – helpt bij doorstaan van fysieke pijn – vermindert angsten Wil je een tijdens een yogaweekend letterlijk op adem komen? Jasmijn begeleid je 8-10 november door verschillende ademhalingsoefeningen om je adem te vertragen, verlengen of reguleren. Waardoor je je direct beter voelt. Bewuste ademhaling is een van de meest krachtige -en bewezen- manieren om stress te verminderen. Jasmijn Koelink (1983) is een Yoga Alliance® erkende docent. Ze geeft al jaren wekelijkse lessen en leidt een van de meest gerenommeerde yoga docentenopleidingen in Nederland, bij Yoga Moves. Daarnaast geeft ze retraites en gespecialiseerde workshops.

Een weekend rust in een retraite gaf me het inzicht dat ik het me wéér liet gebeuren: te veel hooi op mijn vork. En dat ik wederom geen stappen onderneem om hier iets aan te doen. Ik neem dus gewoon te weinig tijd voor mezelf en voor wat ik ten diepste wil. Ben ik wel belangrijk genoeg? Altijd bezig met manifesteren, elk gat vul ik op en elke tegenvaller pak ik weer vol goede moed op. Ik heb altijd energie genoeg en hou alle ballen omhoog. Maar dat gaat ten koste van wat ik echt wil: tijd voor rust, bezinning, verdiepend contact en gewoon Zijn. In m’n werk en natuurlijk ook in m’n privéleven. In oktober organiseerden we een Herfstweekend in Zeeland waar slechts één programma doorging. Ik was er als gastheer. Een kleine intieme groep in een zeer ruime accommodatie gaf me even tijd om op adem te komen. En in dat weekend en de week daarop volgend, kwam er ruimte voor verschillende inzichten. Over het afgelopen jaar en over wat ik zou kunnen doen om te ontwikkelen in de beleving van mijn geluksgevoel. Reeds vorig jaar wilde ik in de herfst/winter een vrije periode nemen voor reflectie en richting bepaling voor FIT body & mind. Maar het kwam er gewoon niet van. De tijd vloog voorbij met werken aan groei en creatie van nieuwe projecten en uitbreiding van ons team. Het kostte allemaal wat voorbereiding, maar de planning voor 2019 zagen er veelbelovend uit. Nieuwe projecten zoals Mindful Sport, Stilte retraites, Relatie retraites, Vitaliteitsweken, Intensive yoga retreats. Allemaal projecten die ik vanuit mijn hart wil realiseren, omdat ze volgens mij bijdragen aan het welzijn in de samenleving. En dan ook nog op zoek naar mooie nieuwe accommodaties in Nederland en andere landen, omdat het zo leuk is om op nieuwe aantrekkelijke plekken retraites aan te bieden. Too much! Het team was uitgebreid en leek er klaar voor. Maar het werd ineens anders toen enkele teamleden door omstandigheden minder beschikbaar bleken of (periodiek of geheel) uitvielen. Tevens besloot Eva te stoppen met Office werk. Eva weet veel binnen FIT en doet bijna alles binnen onze organisatie. Een kleine aderlating dus. Resultaat: meer-en-meer werkzaamheden op mijn bureau. Het is mijn overtuiging dat ik het allemaal wel aan kan. En op alle fronten wil presteren. Dat is mijn levensscript. Alle ballen dus gewoon hoog blijven houden en doorgaan waarmee we begonnen zijn. Niet opgeven. In de zomervakantie kwam ik niet (echt) aan vakantie toe en was ik tussendoor en 's avonds gewoon aan het werk. Dat ging ten koste van mijn vakantie vierende gezin en natuurlijk van mijn eigen benodigde vakantierust. Uiteindelijk was de zomerperiode succesvol en mooi en best veel bezoekers vonden hun weg naar onze retraites in Zeeland en Frankrijk. Maar ten koste van mezelf. Er moet iets veranderen. Maar wat? Het is continu veel te druk om daar met rust bij stil te staan. De ‘ratrace’ werd doorbroken in het ontspannen Herfstweekend in Zeeland. Er was tijd voor reflectie. Voor de start van een proces van bezinning. En toen ik thuis hierover ging schrijven, kwamen er steeds meer inzichten. Zo werkt dat als je tijd neemt om te schrijven. Ineens zag ik de link met ‘mijn onderstroom en kernvraag’ die boven kwam in onze retraite Landen in je Lijf *, die ik als deelnemer volgde in augustus: Waarom ben ik niet belangrijk genoeg? Dingen die ik ten diepste wil, zet ik vanuit automatisme op een ondergeschikte plek. Het werk en de zorg voor anderen gaan voor. Ik ben nou eenmaal een ‘pleaser’. Natuurlijk zorg ik altijd goed voor mezelf, eet ik gezond, slaap ik (net aan) voldoende en neem ik tijd voor lekker sporten. Maar wat wil ik eigenlijk echt? Moeilijke vraag eigenlijk. Elke week een keer op een duin gaan zitten voor reflectie, lekker vaak de natuur in met mijn kinderen, tijd voor verdieping met mijn lief en elke week erop uit op de racefiets. Toen kwam eindelijk het inzicht: less is more! Hoe makkelijk kan het zijn... Sinds de start 13 jaar geleden groeit ons jaarlijkse aantal retraites. Dat is gezond. Met die gedachten ben ik opgegroeid en opgeleid. Zo is de maatschappij. Gericht op economische groei. Maar nu is het tijd voor krimp. Krimp als gezondheidsprikkel. Minder retraite programma’s en minder nieuwe projecten. Daarmee wil ik meer aandacht geven aan de afzonderlijke retraites, bezielde communicatie en de strategische richting van FIT body & mind. En uiteindelijk verdiepende groei. En meer tijd voor mijn eigen innerlijke rust. Een retraite is de tijd nemen om een stapje terug te doen uit het dagelijks leven. Om op adem te komen. En ik realiseerde me dat het tijd was om ook een stapje terug te doen in het werk. Voor meer plezier, levensvreugde en daarmee ook een betere gezondheid. Top! Zulke heldere inzichten die kunnen ontstaan als je even tijd neemt voor jezelf. Ben je ook benieuwd naar een retraite? We organiseren gemiddeld 6-8 retraite programma's in retraite & wellness centrum De Schouw in Zeeland. Kijk hier... voor het programma in de komende maanden. (*) Het programma Landen in je Lijf van Danny van der Linden is weer te volgen in Zeeland van 21-23 augustus 2020. Peter Benders: "Vanuit eigen hobby en interesse organiseer ik retreats die een bijdrage leveren aan de persoonlijke ontwikkeling van de individuele mens en daarmee aan de samenleving. Beweging, ontspanning en bewustwording zijn de thema‘s van arrangementen van FIT body & mind. Het belangrijkste doel is het vergroten van het levensplezier! Of bewustwording daarvan. Voor jou, de samenleving, de trainers en mijzelf."

‘Het Nu? Hoezo, ik ben toch al in het Nu?’ hoorde ik laatst iemand zeggen tijdens een workshop. Maar is dat wel zo, zijn wij altijd in het Nu? Natuurlijk we leven Nu, maar geldt dit ook voor onze aandacht? Een groot deel van onze tijd besteden we aan het herbeleven van het verleden of aan ons zorgen te maken over de toekomst. De uiteindelijke toekomst? Die pakt vaak anders uit dan wij ons voorstelden. Sterker nog, grote kans dat hetgeen waar wij ons zorgen over maken in de praktijk ontzettend meevalt. Herkenbaar? Een proces dat zich met grote regelmaat herhaalt. Toch is dit niet gek, ook ben je daarmee niet pessimistisch van aard. Natuurlijk, er zijn mensen die altijd en overal de ‘sunny side’ van inzien, maar voor de meesten van ons geldt dat het oerbrein zo geprogrammeerd is dat we altijd alert zijn op mogelijk gevaar. Dit leidt ertoe dat tot zo’n 70 % van onze gedachten negatief of alarmerend gekleurd zijn. Is dit erg? Niet perse, hoewel de noodzaak van rennen voor je leven door het treffen met een roofdier vandaag de dag minder nijpend is, komt deze alarmerende functie dagelijks nog goed van pas. Misschien is het juist deze alarmerende functie die verklaart waarom het meestal toch net goed gaat fietsend in Amsterdam of een andere drukke stad. Daarnaast houdt ons brein zich continu bezig met situaties te vergelijken met hoe de situatie idealiter zou moeten zijn. Handig als je een praktisch probleem wilt oplossen, lastiger als het een mentaal of emotioneel probleem betreft. Zodra ik een andere baan heb zal ik gelukkig zijn, wanneer we verhuizen zal dit rust brengen. Ook speelt ons brein eerder gevoerde gesprekken opnieuw in ons hoofd af om tot nieuwe inzichten of zelfs uitkomsten te komen. Hoewel dit meestal niet mogelijk is en vaak tot eindeloze gedachtestromen leidt gelooft ons oerbrein dat het in staat is tot het oplossen van (emotionele) mentale problemen door zich eruit te denken. Al met al zijn we maar wat vaak met onze aandacht overal behalve in het Nu. Dit vele gedenk en gepieker kan tot (chronische) stress of depressie leiden of op z'n minst heel vermoeiend zijn. Er is echter een alternatief, vaker onze aandacht in het Nu te richten. Hiermee herkauwen we minder het verleden en maken we ons minder zorgen over de toekomst. Bijkomend voordeel is dat we veel meer opmerken wat er echt gaande is in het moment zelf. Plotseling zien en horen we weer vogels, valt de glimlach van een voorbijganger op en wint een alledaags gesprek met een vriend(in), partner of kind aan intensiteit en verandert daarmee in een waardevolle ontmoeting. Hoewel dit wellicht allemaal logisch in de oren klinkt lukt het ons vaak niet, onze aandacht in het Nu te richten. Zelfs met de juiste intentie (die wel helpt) leven we veelal op de automatische piloot en dwalen we continu af. Toch is het mogelijk, zie het als een vaardigheid die iedereen kan leren. Dit kan op vele manieren. Een voorbeeld. Stel dat je nu even stopt met alles wat je aan het doen bent en de volgende 2 stappen doet: stap 1, Vraag je zelf eens af waar je aandacht nu is? Sta daar nu even echt bij stil. Zijn er specifieke gedachten of gevoelens, en dan als je je daar bewust van bent stap 2, Spits je oren eens, kan je horen wat er te horen valt, harde geluiden, zachte geluiden, continue geluiden, plotselinge geluiden, geluiden die bewegen, wellicht zelfs de stilte rondom de geluiden. Je hoeft niet op zoek te gaan naar geluiden, gewoon horen zonder te interpreteren wat er binnenkomt. Doe dit nu even een minuut, of misschien zelfs maar 30 seconden.. Hoe was het om even te luisteren in dit moment? Ik vermoed dat je even aandachtig was tot je door een associatie met een geluid of zelfs zonder reden in een gedachte raakte.. Grappig he? En het moment dat je dat dan weer opmerkt, ben je weer even met de aandacht in het Nu. Als je wilt kan je dit dagelijks proberen, even een momentje, grote kans dat dit uitpakt als een klein ontspanningsmomentje voor jezelf! Zohair Elabd Mindfulness trainer Ben je benieuwd naar Zohair en zijn mindfulness retraites? Dit jaar verzorgt Zohair nog drie trainingen in samenwerking met FIT body & mind. 27-29 september in Castricum: weekend retraite Mindfulness in de duinen. 8-10 november in Zeeland: weekend retraite Mindfulness & communicatie. 23-27 december in Zeeland: Kerst midweek special in wellness centrum. Zohair: "Ik ontdekte de kracht van mindfulness in een periode van veel stress. Toen ik een meditatietraining volgde ervoer ik niet alleen verlichting in mijn klachten, minder stress, minder gepieker en rsi klachten, maar ook dat ik er een gelukkiger en stabieler mens van werd. Er was een zaadje geplant wat uiteindelijk leidde tot mijn mindfulness trainerschap. Door de jaren heen volgde ik verschillende meditatie-trainingen en bezocht ik retraites van verschillende tradities in verschillende landen. Mindfulness leert mij beter om te gaan met de hectiek van alledag en simpelweg gelukkiger te zijn. Het delen van deze vaardigheid is dan ook mijn voornaamste drijfveer om mindfulness trainer te zijn. Naast gecertificeerd mindfulness trainer (MBSR/MBCT) werk ik als docent en duo-raadslid. Verder probeer ik mijn leven te vullen met vooral veel plezier door het samenzijn met anderen, mooie films te zien, yoga en andere sporten of…. helemaal niks te doen!" Lees meer... over Zohair en de activiteiten van Zo Mindful. Deze blog verscheen eerder op https://www.zomindful.nl/2018/04/18/het-nu-hoezo-ik-ben-toch-al-in-het-nu/

Al dagen neem ik me voor om wat rust te nemen om me mentaal voor te bereiden op mijn eerste stilte retraite. Elke dag gaat voorbij met het idee dat het morgen ook nog kan. Tijdens het joggen op het strand kwamen vanmorgen voor het eerst de gedachten op over hoe het voor mij zal zijn, in stilte. Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. Maar wat gaat er bij me geraakt worden? Wat ga ik leren over mezelf? Een paar dagen voor aanvang Nooit was ik langer dan een paar uur ‘bewust’ stil. Het leven raast maar door. En over een paar dagen start de eerste stilte retraite in mijn leven. Hoogste tijd om ter voorbereiding even in stilte op een duin te gaan zitten... Vanaf het wakker worden, is er drukte. Vaak ook al voordat de wekker gaat, want zodra onze dochters (4 en 6 jaar) hun ogen openen, kruipen ze bij ons in bed en is het vaak gedaan met de nachtrust. Na de wekker volgt direct spitsuur met wassen, aankleden, ontbijten en naar school. Klinkt makkelijk, maar een klein meisje met een legging die echt niet lekker zit, de verkeerde volgorde van siroop, rozijnen en rijstemelk in de havermout, elkaar om niks in de haren vliegen, de fietshelm die niet lekker zit op de vlecht of toch nog moeten poepen als alle kleding al aan is, kunnen veel vertraging veroorzaken tijdens de dagelijkse ochtendrituelen. Of stress. Na het overdragen aan de juf en een korte babbel met een andere ouder, snel naar huis en aan het werk. Een eigen bedrijf dat groeit, problematiek in allerlei hoeken en een team dat aan het werk moet blijven, laat ook deze dag weer voorbij vliegen. En zo gaat het dag-in-en-dag-uit. Al dagen neem ik me voor om wat rust te nemen om me mentaal voor te bereiden op de stilte retraite. En elke dag gaat voorbij met het idee dat het morgen ook nog kan. Tijdens het joggen over het strand kwamen vanmorgen voor het eerst de gedachten op over hoe het voor mij zal zijn, in stilte. Eén van mijn grootste talenten is de herbergier, die het zijn gasten naar de zin maakt. Die elke vragende blik ziet, er aandacht aan geeft en er meestal direct een oplossing voor aandraagt. Of de organisator die zorgt dat alles klopt en dat er leuke dingen ondernomen worden, zodat de gasten en het team het naar de zin hebben. Of de initiator die continu nieuwe ideeën krijgt om uit te werken. Maar komend weekend is er alleen de rol van deelnemer voor mij. En alles in stilte. Dit lijkt me in eerste instantie niet zo moeilijk. Maar met elk drankje dat ik voor mezelf inschenk, haal ik ook altijd wat voor de ander. Een wandeling doe ik bijna nooit alleen, maar komend weekend kan ik niet om gezelschap gaan vragen. En in de sauna wil ik altijd de ander door zijn angst voor het koude zwembad heen praten. Komend weekend gaat het sauna rondje alleen. Ik krijg er letterlijk jeuk van op mijn rug nu ik er aan denk. En dan de mensen om me heen. Ik ben altijd zo benieuwd naar de ander, naar zijn/haar leven en ik praat graag over mijn passies. Komend weekend gaan we in stilte aan tafel. Ik zal niet weten welke man er naast me zit of welke vrouw tegenover me zit, die wegkijkt als ik haar iets te lang aankijk tijdens het eten. Het zal naar het niveau van voelen gaan. Voelen hoe de energie van de ander is. Voelt ik me op mijn gemak bij die persoon? Ik ben zo benieuwd wat de rol van het denken gaat zijn. Ga ik verhalen verzinnen over deelnemers die me intrigeren? Ik weet t niet. Grappig om me te realiseren dat ik mezelf op dit punt dus eigenlijk nog helemaal niet ken. Van altijd maar benieuwd naar de ander, lijk ik nu ook heel benieuwd naar mezelf te worden. Naar wat het met me zal doen. En wat er vanuit diepere lagen naar boven komt als er stilte en rust is. Mijn ‘Lotus’ is altijd mooi in bloei boven de waterspiegel, maar ik vraag me af hoe de verbinding is met de diepere modderlagen waar de Lotus zijn oorsprong vindt. In de stilte gaat er mogelijk een bewustzijn tot stand komen tussen die diepe modderlagen of mijn onderbewustzijn of schaduwzijde van mijn persoonlijkheid. Hoewel ik me realiseer dat ik maar een beetje aan het fantaseren ben over wat er zou kunnen gebeuren, verwacht ik misschien wel veel te veel. En zal ik daarvoor veel langer in stilte moeten gaan. Of een vision quest doen. Hoe dan ook…. Ik ben heel benieuwd en zie er echt naar uit. Wordt vervolgd.... Ben je benieuwd naar een stilte retraite? Tijdens het weekend met de langste nachten van het jaar (20-22 december 2019) organiseren we een stilte retraite met twee inspirerende programma's in retraite & wellness centrum De Schouw in Zeeland. Rusten in Zijn: Yin yoga, meditatie en ademoefeningen met Rolandjan van Mulligen en Ontspannen & Stress-vrij Leven, dé retraite aanpak van stress en burn-out met Marc Aarts & Marieke Lambeek. Lees meer... Peter Benders: "Vanuit eigen hobby en interesse organiseer ik retreats die een bijdrage leveren aan de persoonlijke ontwikkeling van de individuele mens en daarmee aan de samenleving. Beweging, ontspanning en bewustwording zijn de thema‘s van arrangementen van FIT body & mind. Het belangrijkste doel is het vergroten van het levensplezier! Of bewustwording daarvan. Voor jou, de samenleving, de trainers en mijzelf."

Rijdend naar huis na een rondje op mijn snelle fiets haalde ik op mijn gemak een andere fietser in. Zondagmiddag, mooi weer, geen haast. Achter me begon direct een automobilist ongeduldig te toeteren omdat hij er op dat moment niet langs kon. ‘Relax’ dacht ik en in mijn hoofd klonk het refrein van een bekend liedje... You gotta Slow down, brother Slow down, brother Slow down if you can’t go on… Dit liedje van Douwe Bob, waarmee hij in 2016 naar het Eurovisie Songfestival ging, bleef hangen. Ik bleef nadenken over het ongeduld en de vraag waarom snelheid zo belangrijk is. Ik zag de tekst van Douwe Bob als een pleidooi voor onthaasting en kon me er volledig in vinden. Alles moet sneller Aan snelheid wordt vandaag de dag grote waarde gehecht. Het begint al van jongs af aan. Op school leer je opdrachten binnen een bepaalde tijd te voltooien. Ik weet nog dat ik als scholier de tijd die ik voor een toets kreeg het liefst volledig benutte om vooral zo zorgvuldig mogelijk te antwoorden. Het liefst vulde ik nog wat extra informatie in. Zorgvuldigheid boven snelheid voor mij. Alles moet steeds sneller. Eten moet snel bereid kunnen worden. Vervoer van A naar B moet sneller. Snel afstuderen is noodzakelijk om een torenhoge lening te voorkomen. Zonder snel internet ben je aan de goden overgeleverd. De rij bij de kassa moet snel weggewerkt worden. Als gevolg hiervan zie ik mensen steeds ongeduldiger worden. Ga maar eens rond zes uur ’s avonds boodschappen doen bij de supermarkt. Je komt terecht in een ware stresshel vol ongeduld en irritatie. Van jachtig naar aandachtig Voor mij is yoga een ontsnapping aan deze rat race. Als de yogales begint kan je de zware jas van het jachtige bestaan van je schouders laten glijden. Vanaf dat moment mag alles in slow motion. Het ademritme vertraagt. Je wordt je bewust van elke in- en uitademing en het lichaam volgt het ademritme. Er ontstaat een dans tussen adem en lichaam. Je komt in een flow en de geest volgt. Je leert de behoeftes van jouw lichaam en geest kennen en er naar te luisteren. Het geven van een yogales is voor mij een reset van jachtig naar aandachtig. Zorgvuldigheid is het woord dat het beste mijn lesstijl omschrijft. Gezonde balans Yoga past zo goed bij me omdat ik meer waarde hecht aan verdieping dan aan snelheid, kwaliteit boven kwantiteit verkies. Ik pas ook niet goed in het jachtige dagelijks leven. Ik ben stressgevoelig. Ik beweeg langzamer, praat langzamer dan de gemiddelde mens. Ik zie dat mijn rustige manier van doen bij anderen wel eens ergernis oproept. Natuurlijk kan ik ook knallen als het moet. Snelheid kan ook heel fijn zijn. Wat is er heerlijker dan op ski’s met volle snelheid van een berg af te glijden of je mee te laten sleuren in een dansende menigte tijdens een concert. Ik ben ironisch genoeg ook een enthousiast hardloper. Je wilt alleen niet continu in standje adrenaline staan. Je wilt een gezonde balans. Het lichaam heeft ook herstelmomenten en rust nodig. Het is bekend dat yoga, ademoefeningen en meditatie het parasympatisch zenuwstelsel activeren. Dit systeem zorgt ervoor dat het adrenaline-niveau daalt, het lichaam uit de opperste staat van paraatheid komt en gaat herstellen. Could we be quite quick? Prontissimo! Dus: ‘slow down brother, slow down sister’. De volgende keer dat je in de rij bij Albert Heijn iemand in zijn nek staat te hijgen of als je weer eens aan het bumperkleven bent in de file, adem dan langzaam in, nog langzamer uit. Visualiseer de scene uit Love Actually waarin Rowan Atkinson een pakje inpakt voor Alan Rickman en daar alle tijd voor neemt, tot grote ergernis van Rickman. Hilarisch hoe Rickman tot twee keer toe vraagt: ‘could we be quite quick? Neem het allemaal niet zo serieus en lach! Ben je benieuwd naar Karina en haar yoga? Van mei tot oktober strandyoga op donderdag en zondag om 10.00 uur op het Zuiderstrand in Den Haag. Heerlijk natuurlijk. Of in de studio via Yoga Lifestyle. En bij ons in Zeeland van 27-29 maart 2020. Lees meer... Karina Delfos: "Ik ben ooit begonnen met yoga omdat ik een aanvulling zocht op hardlopen: mijn andere liefde. Sindsdien gaan deze twee hand in hand. Voor mij persoonlijk is yoga het introspectieve spiegelbeeld van sport. Net als Yin en Yang zijn yoga en sport onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor mensen die intensief sport beoefenen, kan yoga vele voordelen bieden.." Deze blog verscheen eerder op http://yoga-den-haag.nl/blog/

Een weekend met thema Mindful Sport en Yoga voor de boeg! Ik heb geboekt voor yoga maar mag ook meedoen met het programma Mindful Running van Kelly Schockman en Bewust op de fiets van Petra Hofs en Maarten Tjallingii. Het idee van dit weekend: niets moet, alles mag. Kom je hier voor yoga? Na een bevestigend antwoord, volgt de vraag: En verder? Nou verder eigenlijk niks. Je gaat niet rennen en fietsen? Ik kijk haar verbaasd aan. Dat was ik inderdaad niet van plan. Vrijdagavond en ik ben net gearriveerd in de Schouw in Zeeland. Twintig minuten later lig ik op de yogamat voor een les. Thema: de kunst van het vertragen met Thirza van de Hoef. Files, actielijstjes en agenda’s zijn direct verdwenen. Nieuwsgierig volg ik de volgende ochtend de yinyogales voor renners van Kelly Schockman van Slowrun Nederland. Kelly wil vrouwen weer enthousiast maken voor bewegen. Simpelweg omdat iedereen dat kan en iedereen daar beter van wordt. Wat een fijne les! Meteen ben ik in het moment en op zo’n manier dat ik het ‘hier en nu-gevoel’ de hele dag vasthoudt. Bijna meld ik me aan om te gaan rennen. Misschien lukt het met Kelly wel? Geen goed idee maar dat is wel wat Kelly losmaakt. Gelukkig behoedt mijn lieve vriendin me daarvoor. Na het ontbijt volgt slowflow yoga van Thirza. Zij waarschuwt al dat slow niet betekent dat er niet gewerkt wordt. En dat klopt. Met trillende bovenbenen, een leeg hoofd en hernieuwde energie loop ik de les uit. En dan is het klaar. De sauna en het gezamenlijk programma skip ik. Rust staat op het programma. Na een massage val ik als een blok in slaap. Tijdens yogaretraites creëer je vaak met gelijkgestemden een sfeer waarin je tot jezelf komt. Je hebt tijd om je te richten op het voelen en je hoofd even uit te zetten zodat je weer naar je hart kunt luisteren. Dat gebeurt ook hier. Maar niet op de manier zoals ik gewend ben. Het bijzondere van het samenbrengen van yoga en sport is dat het elkaar zo goed aanvult. De sporters zijn onder de indruk van het effect van yoga op hun aandacht en op hun adem en daarmee op hun resultaten. Ze komen echt in contact met hun lijf en genieten nog bewuster. Ik vind het daarentegen leuk om in een sportieve sfeer te zitten en de enthousiaste verhalen te horen. Al triggert het ook mijn pijnpunten dat dat er dus voor mij niet meer inzit. Gelukkig staat er ook voldoende yoga op het programma waardoor ik dicht bij mezelf kan blijven. Dat laten de workshops van Thirza, Petra en Kelly goed zien. De laatste dag start ik met de workshop ‘Bewust van je adem en aandacht voor de fietsers’ door Petra Hofs. Een mooie les met ademhalingsoefeningen en meditaties uit de Kundalini yoga. Wat een fijn begin van de dag! Energiek kom ik eruit terwijl ik ‘alleen’ maar heb gezeten. De yoga slaan we daarna over. De zon schijnt, we willen de natuur in. Als we naar het strand rijden gaat een oranje motorlampje branden en als ik naar de wc ga spoel ik per ongeluk mijn bankpas door. De yoga en de natuur hebben zijn effect. Ik moet erom lachen, blokkeer de pas en bel de garage. Dan lopen we strand op. Even tijd voor onszelf. Dat is ook yoga. Ben je benieuwd naar Mindful Sport en yoga? Het weekend 3-5 mei 2019 ben je welkom in Zeeland. Maar ook 7-10 juni in België, 19-21 juli in Zeeland, 20-27 juli en 24-31 augustus in Frankrijk en 6-8 september in Limburg. Lees meer ... Lenneke Vente (1973) heeft haar eigen blog www.pillenenprosecco.nl, is columnist en schrijft voor diverse yogabladen. Tevens is ze Vinyasa - en Yin yogateacher en mede-auteur van het boek Yoga&Mannen, samen met Johan Noorloos. Lenneke was jarenlang werkzaam als communicatiestrateeg in de top van het corporate bedrijfsleven. Na haar diagnose neurosarcoidose heeft zij zich toegelegd op schrijven en yoga.

Het is buiten zes graden en ik loop in mijn bikini over een grindpad. ‘Kom op, ademhalen, ontspan, je hebt twee kinderen op de wereld gezet, dit lukt je ook, focus!’. De steentjes die prikken in mijn voeten voel ik niet. Mijn hoofd houdt me in de greep. En dat is precies wat ik ga afleren tijdens de Ice Experience, een ‘Yoga en Ice’- weekend. In Zeeland volgens de Wim Hofmethode. Je weet wel, die man die met zijn blote voeten bergen beklimt en de wetenschap steeds weer versteld laat staan. ‘Het is ongelooflijk wat je lichaam kan als je focus aanbrengt’, zegt Daniel Kluken, een door Wim Hof zelf getrainde instructeur. ‘Embrace the shit’, zegt Daniel, ‘Alles draait tegenwoordig om happiness. Maar het gaat erom hoe je met ongemak omgaat. Je lichaam geeft altijd een signaal, leer daarnaar te luisteren. In plaats van constant te zoeken naar afleiding van je telefoon, een fles wijn of de tv'. De Ice Experience is hierbij de ‘technische’ strategie. Het mooie aan koude training is dat de natuur je dwingt om mindful met je lichaam en geest om te gaan. Door je bloot te stellen aan de elementen ga je terug naar de kracht die van nature in ons zit. In ons allemaal. Zodra je uit het moment gaat, haalt de kou je terug. Oké, weer terug naar dat grindpad en de bikini. ‘Ontspan je schouders’, zegt Daniel. Na diverse oefeningen loop ik in dezelfde bikini, op hetzelfde pad, warm en ontspannen. De omstandigheden? Onveranderd. De setting in mijn hoofd? Veranderd. En dat is precies wat Daniel ons duidelijk wil maken. ‘Het is echt een mentaal spel, er bestaat geen fysieke uitdaging zonder mentale uitdaging. Het wordt ons aangeleerd om door te gaan, niet op te geven. Adem in, schouders eronder en door! Maar in de natuur werkt dat niet, de natuur wint altijd’. Ik voel me sterk en stap de tobbe gevuld met ijsblokjes in. Direct vergeet ik alles wat ik heb geleerd. Pijnscheuten schieten door mijn lijf, mijn adem stokt en mijn schouders schieten omhoog. Dan hoor ik de stem van Daniel, rustig en gecontroleerd. En zit ik de volle drie minuten in het ijsbad, ontspannen, relaxt en met een warm gevoel van binnen. Naast de koude training is ook ademhaling van belang voor focus. Je adem is letterlijk je thermostaat. Ademhaling geeft niet alleen meer energie, maar ook extra zuurstof in je cellen en het verbetert de zuurgraad in je lichaam wat je weerstand een boost geeft. Na iedere ademsessie voel ik me energieker en meer ontspannen. Alsof er een grote schoonmaak van jaren opgebouwde spanning plaatsvindt. Ik voel me goed en besluit dan ook om ’s middags mee te gaan, de Noordzee in! Op het strand nemen we nog even de veiligheidsregels door, warmen op door in een grote cirkel kreten ah-oe-ah te schreeuwen en gaan. Ontspannen, warm en opgetogen lopen we hand in hand naar de vloedlijn. De zee in. De focus is bizar. Niemand aarzelt, de rust is enorm. Ook in het water. Als we eruit komen ligt er een dikke zeehond op de vloedlijn, als een soort van beloning. De ontlading daarna is enorm. We ‘high-fiven’ er op los. De sfeer in de groep was al goed, deze duik zorgt voor nog meer verbinding. Ik slaap ’s nachts zoals ik in geen jaren geslapen heb. Dankbaar stap ik de volgende ochtend uit bed. Daniel vertaalt de Ice Experience naar het dagelijks leven. Koude training vermindert letterlijk stress, traint de vaten in het lichaam, remt ontstekingen, draagt bij aan gewichtsverlies en traint focus. En dat kan alleen al door bijvoorbeeld elke ochtend koud (af) te douchen. Vol zelfvertrouwen stapt iedereen daarna het koude zwembad in. Behalve ik. Ik heb nu echt ervaren dat doorbijten niet altijd loont en ik wil vaker naar mijn lichaam luisteren. Mijn hoofd is rustig, voelt zich enorm sterk, ontladen en wil door. Mijn lichaam moet alles nog even verwerken. En sinds dit weekend weet ik dat dat ook echt kan, luisteren naar mijn lichaam. Dat zo ongelooflijk sterk is. Dat is wel eens anders geweest en dat geeft zo’n boost! Zo’n vertrouwen, in mezelf maar vooral in mijn lijf! Dus ik volg een yogales. Daar is mijn winst. Nu al. Ik ben onder de indruk van de kennis en begeleiding van Daniel. Vooral van zijn enthousiasme, kennis en openheid, alle vragen zijn welkom. Hij wijst vaak op onze verantwoordelijkheid en moedigt ons aan op onszelf te vertrouwen. Het gaat volgens hem niet alleen maar om het ijsbad, het afvinken van een bucketlist. Maar waarom je in dat ijsbad wilt gaan zitten. ‘Zonder dat we het doorhebben nemen we dagelijks ijsbaden en zijn we enkel in gevecht met de weerstand en het ongemak. Door deze ervaring weet je dat je als mens tot zoveel in staat bent. En dan worden alle hobbels en obstakels toch een beetje kleiner.’ Namaste! (Het blijft toch een yogaweekend ;-)) Ben je benieuwd naar de Ice Experience met adem & yoga? Van 3-5 januari en 6-8 maart 2020 kun je meedoen bij FIT body & mind in Zeeland. Lees meer ... Lenneke Vente (1973) heeft haar eigen blog www.pillenenprosecco.nl, is columnist en schrijft voor diverse yogabladen. Tevens is ze Vinyasa - en Yin yogateacher en mede-auteur van het boek Yoga&Mannen, samen met Johan Noorloos. Lenneke was jarenlang werkzaam als communicatiestrateeg in de top van het corporate bedrijfsleven. Na haar diagnose neurosarcoidose heeft zij zich toegelegd op schrijven en yoga.

Herken je dit? Je hebt je leven goed op orde, maar toch kun je er niet echt van genieten. Want je hebt stress. Van je volle agenda, je lange to-do lijst en al je verantwoordelijkheden en verplichtingen. Je hebt al van alles al geprobeerd maar toch kom je er niet vanaf. Dat gold in ieder geval wel voor mij. Ik werkte als senior consultant bij een deftig communicatie-adviesbureau in Amsterdam-Zuid, had een torenhoge hypotheek, voelde de druk van een veeleisende baan, had geen relatie, ging veel uit met mijn vriendinnen en stond drie keer in de week in de sportschool om me te kunnen ontladen. Het leven was oké, maar erg stressvol. En daar kwam ik maar niet vanaf. Dus ging ik op zoek. Te beginnen op de yogamat en het meditatiekussen. Terwijl ik braaf iedere dag op kussen zat, realiseerde ik me dat het bijna een onmogelijke opgave is om stress af te komen, staande op mijn hoofd bedacht ik me dat het allemaal gewoon te veel is voor onze geest. Onze geest is helemaal niet gemaakt voor deze snelle digitale samenleving waarin er 24 uur per dag prikkels op ons afkomen en we continue ‘ON’ staan. Onze geest komt uit een tijd waarin alles veel overzichtelijker was, waarin we in groepen van niet meer dan 150 mensen leefden en we wel wisten hoe ons leven er uit ging zien. Onze geest kan het allemaal niet meer overzien. Eigenlijk hebben we nog steeds het oerinstinct van een prooidier dat voortdurend de omgeving aan het scannen is op gevaar, steeds maar voorbereid is op problemen en continue op zoek is naar oplossingen om het leven beter te maken. Nu er zoveel op ons af komt en er zoveel van ons wordt gevraagd, raakt onze geest gewoon overbelast. Daarom maakt hij soms van die rare bokkesprongen. Er is helemaal niets mis met onze geest. Maar de manier waarop we daar mee omgaan, maakt het vaak alleen maar erger. We worden boos, ongeduldig, gaan in verzet en proberen met wilskracht ons gedrag te veranderen. Maar dat werkt dus niet. Waar onze geest misschien meer aan heeft is mildheid, begrip en compassie. Tegen jezelf zeggen dat je ook maar een mens bent en dat je doet wat je kunt. Het grote voordeel hiervan is dat je geest dan kan ontspannen stopt met het gepieker en alle zorgen, de drang naar controle losgelaten wordt en je ruimte krijgt voor je gevoel. En dat kan het leven een stuk makkelijker maken. Mijn gevoel ging mij als een kompas door het leven navigeren. Mijn lichaam waarschuwde me wanneer ik over mijn grenzen heen ging, of als ik iets deed wat helemaal niet bij me paste. Door me hoofdpijn of pijn in mijn rug te geven, of door vermoeid te worden. Net zo goed vertelde het me wanneer ik op de goede weg was, door energiek, blij en ontspannen te zijn. Maar er gebeurde meer. Omdat mijn geest zich kon ontspannen en minder bezig was met ‘gevaar’, had ik minder last van de stress van deadlines en targets op mijn werk, ging ik mijn collega’s meer waarderen en kreeg ik plezier in het contact met veeleisende klanten. Ook nam ik mijn behoefte aan rust serieus en ontdekte ik hoe ik meer ruimte voor mezelf kon creëren, in mijn agenda, maar ook in mijn huis. Mijn huis werd een oase waarin ik tot rust kon komen en me weer kon opladen. Ik wist mezelf eindelijk te verlossen van onnodige stress en ging het leven gaan leiden waar ik tevreden mee was. Door te luisteren naar mijn gevoel, maar zonder mijn hoofd te verliezen. Dat leidde uiteindelijk tot een carrière switch met de oprichting van mijn eigen bedrijf MettaMind. Als jij jezelf herkent in mijn verhaal, dan heb je misschien wel baat bij de lessen die ik heb geleerd. En die gaan verder dan de yogamat en het meditatiekussen. Achteraf gezien waren dat vijf stappen en ik heb ze verwerkt in mijn boek: ‘De Metta Cirkel. Een inspirerende en praktische gids voor rust en balans in alle facetten van je leven’. Het is eind 2018 bij Uitgeverij Lucht verschenen. Ben je benieuwd naar wat De Metta Cirkel voor jou kan betekenen? Kom dan van 1 t/m 3 februari naar wellness centrum De Schouw in Zeeland. Dit hele weekend staat in het teken van De Metta Cirkel. We beginnen alle sessie met yoga en meditatie en gaan daarna kijken welke veranderingen jij in de verschillende facetten van je leven zou kunnen doorvoeren om te komen tot een gezond en tevreden leven, zonder onnodige stress. Lees meer ... Schrijf je je in vóór 15 januari, dan krijg je de Metta Cirkel gratis thuisgestuurd! Wineke van Aken (1967) is trainer/coach en docent op het Instituut voor Mindfulness, het eerst opleidingsinstituut voor mindfulnesstrainers in Nederland. Ook geeft ze retraites in binnen en buitenland. Wineke heeft 17 jaar als marketing- en communicatieadviseur in het bedrijfsleven gewerkt voordat ze een carrière switch maakte met de oprichting van MettaMind, met als doel mensen – via hun gevoel - te brengen naar het leven dat bij hen past.

'Er was eens een groep vrienden die besloten tijdens hun vakantie dat ze elke dag iets niet mochten. Een dag niet eten, een dag niet drinken, een dag niet vrijen, etc. Maar de enige dag waarbij ze het niet volhielden was de dag niet praten.' Met deze mooie anekdote opende Tijn Touber ons eerste stilteweekend op De Hoorneboeg. Tijn is voor mij een van de wijste en grappigste teachers die ik ooit ben tegengekomen. Ik ken niemand die zulke diepe wijsheden op zo’n onderhoudende, simpele en geestige manier voor het voetlicht kan brengen. Een meesterverteller, maar ook nog eens een hele goede muzikant. Tijdens dit weekend waarin wij ons allemaal 48 uur in stilte dompelen larderen hij en Binkie de inspiratie- en yogasessies met de mooiste tweestemmige zelf geschreven nummers waarbij ze allerlei instrumenten hanteren. Ik verheug me enorm op de stilte maar vind het ook een beetje spannend. Niet zozeer om niet te praten tegen mijn mede-retreatgangers, maar vooral ook om 2 dagen mijn telefoon op vliegtuigmodus te zetten en niet bereikbaar te zijn voor het thuisfront. Gek eigenlijk, alsof ik totaal onmisbaar ben. Lesje in nederigheid… De gong gaat: “Is iedereen er klaar voor? De stilte gaat nu in!” Alsof we allemaal voor het eerst van de hoge duikplank gaan, springen we de stilte een beetje onwennig in. “In de stilte liggen de antwoorden. Ben je in staat om echt te luisteren? Wat heeft het leven jou te vertellen?” Meteen al ben ik gegrepen door deze simpele aanwijzing: alleen wanneer je echt stil bent kun je je roeping horen. Maar stilte doet nog veel meer dan dat. Tijn beschrijft het op een geweldige manier: onze mind is als een gouden kooi, en we poetsen deze lekker fraai op, we hangen hier een schilderijtje van Eckhart Tolle, doen daar even een cursusje mindfulness, maar ondertussen blijf je in die gouden kooi zitten. Dus wanneer breek je er echt uit? Ga je echte vrijheid van binnenuit ervaren? Dat lukt pas als je leert waarnemen, je eigen patronen gaat herkennen. Ik moet erom lachen. Inderdaad, alle zelfhulpboeken die ik al verslonden heb, honderden yogalessen, lezingen, workshops, trainingen en nog steeds weet ik dat ik groeven heb, vaste patronen, die ik altijd weer bewandel. Natuurlijk groei ik als mens, maar het echte losbreken uit mijn gouden kooi, man wat lijkt me dat lekker zeg…. Het eten in stilte met elkaar is de eerste keer lichtelijk ongemakkelijk, dat geef ik toe. Maar onze kok Elmer die kan me toch goddelijk koken, onwaarschijnlijk, dus alleen al uit diepe eerbied voor zijn harde werk ben ik blij om elk hapje mega mindful op te eten. Alle smaken te ontdekken en het écht waarderen. De mensen om mij heen vergeet ik snel en ik ga helemaal op in mijn hemelse vegan bord eten. Daarna wandel ik de hei op, die pal voor de deur ligt. Ik ben net terug van een vakantie in Frankrijk, maar als ik hier loop tussen de paarse glooiende velden is het net alsof ik weer op reis ben. En dat in Nederland. Ik word er zo blij en kan het niet laten toch mijn telefoon te pakken en me helemaal suf te fotograferen met al het moois om me heen. Dan vind ik een plekje naast een boom en ga gewoon op de grond liggen. Contact met de aarde voelen. Goed voor je eerste chakra, want Binkie heeft ons vandaag al verteld hoe belangrijk het is regelmatig contact te maken met moeder aarde, pacha mamma. Dus ik vat de koe meteen maar bij de hoorns…en het voelt ook echt heel fijn zo op de warme zandgrond. Tijdens elke inspiratiesessie, vaak aangevuld met hele relaxte yin yoga, gaan we in op een nieuw chakra en zo reizen we door de verschillende niveaus in ons lichaam. We beginnen bij het bekken (het fysieke, het aardse), dan door naar je buik (waar veel emoties liggen opgeslagen), dan naar je zonnevlecht (gekoppeld aan het mentale), het hart (waar het uiteraard om de liefde draait), je keel (waarin het gaat om je durven uit te spreken, wie je werkelijk bent), je derde oog (hier ligt je intuïtie, je innerlijk weten), en tot slot contact met ‘het hogere’ (“en dat hoef je echt niet God of de kosmos of zo te noemen hoor”, zegt Tijn droog, “je kunt hem ook gewoon Jaap noemen of zoiets”). Hè heerlijk, Jaap… Ondanks dat we dit weekend geen woorden delen voel ik een enorme saamhorigheid in de groep. Ik zie mensen ook verzachten in hun gezicht, heel mooi om te zien. En zelf zak ik ook steeds verder in de stilte. Vooral hun muziek brengt me echt als een komeet bij mijn emoties, die stemmen, waanzinnig gewoon! Ik voel geen diep verdriet maar een enorm gevoel van vervulling, van warmte en van liefde. Wow, wat kan muziek toch veel met je doen. Op zaterdag maken we een waanzinnige stiltewandeling op de hei en bij terugkomst brandt het kampvuur op het terrein. Tijn vertelt ons een prachtig verhaal gebaseerd op de “Hero with a thousand faces” van Joseph Campbell. Een reis door de verschillende stadia in je leven die archetypisch worden doorlopen op zoek naar de heilige graal. Ademloos luisteren we. Hoe lang is het wel niet geleden dat ik naar een kampvuur verhaal heb geluisterd. Zo fijn! De uren rijgen zich aan elkaar vast en we naderen de laatste dag. Ik zou eigenlijk nog wel langer stil willen blijven. Als toetje krijgen we een stilteconcert waarbij we op de grond liggen en een uur lang naar alle prachtige muziek kunnen luisteren. Wat een geschenk. Zulke mooie teksten en zoveel inspiratie. Daarna verbreken we de stilte met een gong. Bijna zonde, het is zo fijn. Maar de reacties zijn zo hartverwarmend dat het ook heel mooi is. Mensen zijn echt “over the moon”, zo mooi om te zien, en wat geweldig dat wij dit mogen faciliteren op onze nieuwe retreatplek aan de hei. Ik heb dit weekend weer enorm veel over mezelf geleerd, maar wat ik vooral heel mooi vind, is dat Tijn me de sleutels heeft gegeven van het gouden kooitje. Handvatten om mezelf de mogelijkheid te geven mijn kooitje niet alleen maar op te leuken, maar om eruit te vliegen. Om mijn eigen patronen te herkennen en doorbreken. Dat gaat niet vanzelf. Dat vergt ook discipline, maar ik heb gevoeld hoe het is om te vliegen dus dat heb ik er graag voor over! Dit verslag staat op de site van Tijn Touber: https://www.tijntouber.com/local/userfiles/biografie/TijnTouber_Stilteretraite_NL_2017.pdf Tijn Touber beleven? Tijn heeft inmiddels vele stilte retraites georganiseerd. Het weekend 14-16 juni en 20-22 december 2019 verzorgt hij met zijn partner Binkie een weekend in De Schouw in Zeeland. Check de agenda pagina voor onze planning van onze weekenden en weken. .

Even weg van het lawaai. Een vriend organiseert op het gigantische landgoed van zijn ouders een stilteretraite. Samen met vijftien, voor mij onbekende mensen, ga ik een week lang niets zeggen. Het is de eerste keer dat ik dit doe en ik ben benieuwd hoe ik het eraf ga brengen. Ik heb gehoord dat veel stilteretraites hun deelnemers eerst aan een grondige psychologische test onderwerpen voordat ze mogen meedoen. Blijkbaar kan niet iedereen de confrontatie met zichzelf aan. Spannend! September 2000, Gubbio, Italië. Wanneer ik de avond voor de retraite als laatste arriveer (het vliegtuig had vertraging), slaapt iedereen al en is er geen gelegenheid om kennis te maken en mijzelf voor te stellen. Op de keukentafel ligt een briefje. Mijn kamer is twee trappen op en mijn kamergenoot heet John. Ik sluip naar boven en val zonder John wakker te maken in een diepe slaap. De volgende ochtend aan het ontbijt wordt er niet meer gesproken. Ik knik iedereen vriendelijk toe en ga in gedachten raden waar ze vandaan komen. Alleen de nationaliteit van kamergenoot John wordt gaandeweg de retraite duidelijk. Het is voor John ook de eerste keer dat hij aan een stilteretraite meedoet en regelmatig vergeet hij dat er niet wordt gesproken. Als hij iets moois ziet, of ergens van schrikt, roept hij soms ineens ‘Look at that!’ of ‘Oh my God’ – om vervolgens zijn handen verschrikt voor de mond te slaan en zijn excuses te mompelen, waarvoor hij zich vervolgens weer moet verontschuldigen, enzovoorts. Heerlijk! Terwijl ik mijn muesli eet, neem ik de jonge vrouw die tegenover mij zit in me op. Mooi gezicht, grote ogen, grappig kapsel. Hoe oud zou ze zijn en waar zou ze vandaan komen? Spanje? Griekenland? Nee waarschijnlijk Portugal, want daar hebben vrouwen vaak een wat droeviger gezicht. Of zou ze soms net gescheiden zijn en daarom zo droevig kijken? Ze draagt geen ring, misschien is ze wel nooit getrouwd geweest. Ze draagt wel een ketting met een kruisje eraan. Zou ze non zijn, vraag ik me af, terwijl ik om me heen kijk om de koffie te zoeken. Wat, geen koffie? Dit is toch Italië? Het land van de espresso’s, cappuccino’s en macchiato’s? Het duurt minstens tien minuten voordat ik in de gaten heb, dat mijn geest volledig op hol is geslagen. Waarvoor was ik hier ook alweer? Oh ja, voor mijzelf, en voor de stilte. Wat is dat toch, vraag ik me af terwijl ik besluit niet meer naar de vrouw tegenover me te kijken, dat mij steeds weer weg voert van de stilte? Waarom creëer ik toch steeds dat lawaai in mijn hoofd? Ben ik soms bang voor de stilte? Stilte kan confronterend zijn, zoveel is zeker. Daar kwam de Amerikaanse avant-garde componist John Cage achter toen hij zijn muziekstuk 4.33, dat uit vier en een halve minuut stilte bestaat, in 1952 voor het eerst uitvoerde. Cage kwam het podium op, sloeg de klep van de piano open en deed vervolgens vier en een halve minuut helemaal niets. In eerste instantie bleef het publiek geduldig wachten, maar toen zij zich realiseerden dat Cage helemaal niet van plan was om de piano te beroeren, werden zij steeds onrustiger. Sommige mensen werden zelfs boos. Ook ik voel die onrust. Hier op het rustige Italiaanse platteland is er niet veel om mij af te leiden van de stemmen in mijn hoofd die normaal gesproken geen kans krijgen om zich kenbaar te maken. Nu ik tegen niemand meer kan aankletsen en niemand mij meer ‘lastigvalt’, er geen werk ligt te wachten en er geen televisies en radio’s zijn om aan te zetten, krijgen deze onderdrukte stemmen ineens volop de ruimte. Confronterend. John heeft er zo te zien ook last van en we besluiten samen een lange wandeling te maken. Onderweg merken we beiden hoe moeilijk het is om echt bij onszelf te blijven. Steeds weer wil ik John deelgenoot maken van mijn belevingswereld. ‘Mooi hè, die bloesem?’, wil ik zeggen, of ‘lekker hè, die appeltaart vanmorgen?’ Mijn gedachten niet te delen, geeft me een unheimisch en onbestemd gevoel, alsof ik niet meer besta. Best eng eigenlijk. Ik realiseer me nu ook beter waarom ik soms bang ben voor de stilte en in gesprekken vaak ook maar doorklets om de stiltes op te vullen. Maar na verloop van tijd begin ik het fijn vinden dat ik niet alles hoef te benoemen. Natuurlijk is het landschap mooi en natuurlijk is de appeltaart lekker, maar in stilte geniet ik er bij nader inzien nog intenser van. Bovendien, door geen woorden en etiketten op ervaringen te plakken, blijven ze meer intact en lijkt de gevoelservaring toe te nemen. De bloesem blijft mooier en de appeltaart smaakt beter als ik ze niet probeer te vangen en er geen stickers op plak. Gaandeweg de wandeling lijkt het wel of mijn zintuigen beter gaan werken, alsof ik steeds meer kan waarnemen. Ik hoor niet alleen het ruisen van de bomen, maar ook de wind achter het ruisen. Ik zie niet alleen de wolken in de lucht, maar ook de lucht achter de wolken. Ik begin het ook steeds fijner te vinden dat ik weet dat John mij niet zal lastigvallen met al zijn observaties en interpretaties van zijn realiteit. Ook daardoor blijft mijn ervaringen zuiverder en blijft de magie intact. Als ik ’s avonds in bed lig, merk ik dat er een weldadige rust over mij is gekomen. Ik voel me gelukkig en vooral veilig, omdat ik weet dat ik niet zal worden gestoord in mijn innerlijke wereld. Het voelt alsof er een last van mij af is gevallen nu ik mijzelf permissie heb gegeven om anderen niet te hoeven entertainen en van hen ook niet verwacht dat ze mij zullen vermaken. De ruimte die wij elkaar hiermee geven, voelt als een groot geschenk. Dankbaar val ik in slaap. De volgende dag gaat die dankbaarheid over in een haast euforisch gevoel. Het lijkt wel of ik verliefd ben op iedere deelnemer. Op een diep niveau voel ik mij intens verbonden met ieder van hen. Het is een wonderlijke ervaring die veel mensen die aan stilteretraites meedoen schijnen te hebben. Annemieke Rodenburg, die met haar Stichting Eigenwijze al zeven jaar retraites organiseert, ziet keer op keer hoe diep de connecties zijn die tijdens die dagen worden gesmeed: “Na afloop vertellen deelnemers vrijwel altijd dat ze een dieper contact hebben gevoeld met de mensen om hen heen dan met vrienden en vriendinnen die ze al jaren kennen.” Stilte verbindt. Dat is ook de ervaring van mensen die langere tijd stil zijn. In Amerika woont een vredesactivist die zeventien jaar lang zijn mond hield, omdat hij erachter kwam dat hij eigenlijk nooit naar iemand had geluisterd en alleen maar bezig was zijn eigen mening te ventileren. In zijn boek Planetwalker beschrijft John Francis die stille jaren, waarin hij - slechts gewapend met een banjo en een goed stel oren – te voet het land doorreist om met andere mensen stil te zijn. De stilte werkte als een magneet, niet alleen op wildvreemden, maar ook op vriendinnen die ‘het wel fijn vonden dat ik mijn mond hield.’ Wat Francis ervaarde is dat hij voor het eerst van zijn leven werkelijk aanwezig kon zijn voor een ander. Zijn stilte nodigde anderen uit om ook stil te zijn en contact te maken met hun diepere zelf die achter de woorden verborgen lag. Door volledig beschikbaar te zijn voor een ander gaf Francis iedereen die hij ontmoette een cadeau dat de meeste mensen nog maar zelden ontvangen: de ruimte om zichzelf te zijn. Na drie dagen kom ik op een nieuwe laag in mijzelf. Eindelijk wordt het echt stil. Tot dan toe hebben de verschillende stemmen in mijn hoofd de ruimte gekregen om zich kenbaar te maken, maar vandaag lijken ze niet meer zoveel praatjes meer te hebben. Ze zijn gehoord, omdat ik eindelijk beschikbaar was en kunnen nu rusten. Het is net alsof ik afdaal in een diepere zielsruimte, een plek waar ik maar zelden kom en me helemaal thuis voel. Kun je nagaan, denk ik terwijl John en ik bramen plukken, hoe weinig ik normaal gesproken ‘thuis’ ben. Ik realiseer me dat ik het grootste deel van mijn leven op weg ben geweest naar... ja naar wat eigenlijk? Enkele jaren geleden sprak ik een man op zijn sterfbed. Hij had een lang leven achter de rug, maar kwam nu tot de conclusie dat hij eigenlijk maar een paar jaar werkelijk had geleefd. Hij was maar een paar jaar echt aanwezig geweest voor zichzelf, zijn vrouw en zijn kinderen. De rest van de tijd was hij bezig geweest met doelen te halen, plannen te maken, enzovoorts. John Lennon zong het destijds al: life is what happens to you while you’re busy making other plans. De laatste twee dagen breng ik samen met John door in de natuur rondom het landgoed. Ook John is inmiddels gewend geraakt aan de stilte en ik zie dat het hem goed doet. De wat zenuwachtige man die ik de eerste ochtend aan het ontbijt begroette, is veranderd in een ontspannen en stralende figuur die niet meer schrikt van ieder hert dat de weg oversteekt. Ook John lijkt te zijn thuisgekomen. Terwijl we de paarden eten geven, herinner ik me dat ik een paar jaar eerder wel eens een week heb gevast. Die ervaring leek sprekend op wat ik nu voel. Na de eerste paar dagen, die vooral een hel waren van hoofdpijn en visoenen van rijk gedekte tafels, ontstond gaandeweg een gevoel van diepe rust en een thuiskomen bij mijzelf. Ik realiseerde me toen hoezeer eten een manier was geworden om emoties weg te drukken en mijn ware stem niet toe te laten. Pas als je ergens mee stopt, zo lijkt het, ga je de mechanismen ervan begrijpen. Dezelfde ervaring had ik toen ik een tijd lang geen seks meer had. Ook toen werd duidelijk hoe ik seks gebruikte om te vluchten van mijzelf. De ervaring van eindelijk weer thuiskomen is zo overweldigend mooi, dat het daarna moeilijk is om die plek weer te verlaten en mee te gaan doen aan het alledaagse leven van praten, eten en seks. Annemieke Rodenburg ziet dat keer op keer wanneer de stilteretraites ten einde komen: “Op de laatste avond vragen we deelnemers om hun ervaring te delen. Veel van hen slaan hun beurt over om dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Het liefst waren ze in de stilte gebleven.” Helaas, voor mij zit de stilteretraite erop. De deadlines roepen en nog voordat de retraite formeel ten einde is, staat er al een taxi te wachten die me naar het vliegveld zal brengen. Ik neem in stilte afscheid van iedere deelnemer en voel de liefde stromen in de blikken die we uitwisselen. Nog steeds geen idee hoe ze heten en waar ze vandaan komen, maar het maakt niet uit. Ik heb ze lief voor wie ze zijn. Als ik John een stevige knuffel geef, trekt hij mij mee naar de koffietafel waar een blocnote ligt. “Dear Tijn,” schrijft hij, “it was nice meeting you and great not talking to you.” We kijken elkaar een laatste maal aan met een glimlach die langzaam overgaat in een oncontroleerbare hik- en proest-lach. De andere deelnemers kijken enigszins verschrikt onze kant op. En terwijl ik naar de taxi loop, hoor ik John tussen de proestbuien door zijn verontschuldigingen aanbieden. Hilarisch! Door: Tijn Touber Deze blog staat op de site van Tijn Touber: https://www.tijntouber.com/local/userfiles/biografie/TijnTouber_Stilteretraite_NL_2017.pdf Tijn Touber beleven? Tijn heeft inmiddels vele stilte retraites georganiseerd. Het weekend 14-16 juni en 20-22 december 2019 verzorgt hij met zijn partner Binkie een weekend in De Schouw in Zeeland. Check de agenda pagina voor onze planning van onze weekenden en weken .

Yogatijgers van het eerste uur, Anat Geiger en Marcel van de Vis Heil, werken al jarenlang samen binnen YogaGarden. Hun samenwerking vieren ze nu onder een nieuwe naam; The Fat Yogis! TFY is een uitbreiding van YogaGarden, een nieuw project; online yoga. Tijdens ons interview wordt er veel met én om elkaar gelachen, dat zegt al genoeg. Fan! Wat was de eerste indruk toen jullie elkaar de eerste keer zagen? Anat: Hij liep rond alsof hij alles al wist. Ik vond hem onwetend en dat hij geen respect had voor de ‘echte’ yoga, die ik deed natuurlijk (grijns). Ik deed zelf al heel lang yoga, namelijk toen ‘al’ acht jaar (ze lachen zich een kriek). Maar dat is alweer lang geleden. We hadden nog geen tien woorden met elkaar gewisseld, dus het was totale projectie natuurlijk. Het was in de periode van de oprichting van YogaGarden in 2004, door Valerie Valentine, een danseres, yogi en ex-soliste van het nationale ballet. Marcel: Ik zag Anat in YogaGarden en ik vond haar beetje stom! Ik kwam uit de ashtanga-hoek en die was, toen zeker, zeer serieus, en we namen onszelf dan ook zeer serieus. Ik was arrogant en misschien ook een beetje afgunstig. YogaGarden is een begrip in yoga-opleidingsland, wat is de geschiedenis? Marcel: Valerie belde Anat en mij dat ze de perfecte ruimte had gevonden. Ze ging samenwerken met Anat. Ik werd hoofd boekhouding en manager. Toen heette de club nog Dance Street, en YogaGarden zat meteen al in de ruimte aan de tuin achterin en was vanaf dag één een mega succes. Die tuinruimte heeft altijd al die magische yogasfeer gehad. Anat: Pas in 2009 namen we YG over, omdat Dance Street stopte en health club Jordaan werd. Gek genoeg stoort de health club helemaal niet. De warme sfeer van het begin is misschien versterkt omdat we er al twaalf jaar intensief yoga beoefenen. En wij hebben samen een heel fijne samenwerking nu. Jullie leven vóór jullie samenwerking in YogaGarden, en nu ook de Fat Yogis? Anat: Ik kom uit het theater en was een performer. Mijn eerste opleiding deed ik bij Theresa Caldas in 1996. Ik was in die tijd de danswereld zat, ik was niet mager genoeg en het is een harde wereld. Ik zocht iets te doen voor de repetities en kreeg het idee dat yoga wat voor mij zou zijn. Ik woonde ook naast Theresa en had meteen een klik. Ik begon al na een jaar les te geven, het ging vanzelf! Via Theresa kwam ik met Donna Holleman in contact, en bij haar heb ik ook tien jaar gestudeerd. Ik was streng voor mezelf vanuit de dans, ook omdat ik als dikkere vrouw altijd het gevoel had dat ik beter m’n best moest doen. Hard zijn voor je lichaam, hard werken, streng zijn. Ik deed dus ook centered yoga in die tijd. Marcel: Donna Holleman was zeer gepassioneerd, ze schreeuwde altijd ‘Anááat!’ Anat: Ik vond het wel grappig. Maar niet iedereen kon tegen haar pit. Ik heb tien jaar bij haar gestudeerd en we zijn zonder ruzie onze eigen weg gegaan. Hoewel ik veel milder ben nu door de yoga, vind ik een beetje streng wel goed. Onze leraar Paul Grilley zegt ‘Goodness also needs some edge’. Marcel: Mijn leven voor Anat, (lacht plagend) bestond niet. Hier is mijn lijstje: ik begon in 2000 met yoga bij Katiza Satya Ivulic in een sportschool: zo ging dat nog veel bij de yoga. Ik vond het geweldig en het jaar erna deed ik meteen de teacher training. Ik begon, net als Anat, al tijdens de opleiding met lesgeven. Ik werkte toen in de tandartsenpraktijk als manager, en daarvoor als bloemist. Sinds 2004 leef ik helemaal van de yoga. In 2010 volgde ik opleiding tot personal trainer, omdat ik veel privéles gaf, en met blessures is het nodig dat de cliënten sterkere spieren krijgen. Dan moet je goed weten wat je doet. Hebben jullie iets met yogatherapie en restorative yoga? Anat: Ik heb jaren medische yogales geassisteerd bij Theresa, maar op een gegeven moment integreert het in je vak. Je gaat zien wat je met de leerlingen kan. Het is allemaal prima als je gewoon goed yogales geeft, dan hoort het erbij en hoef je dat wat mij betreft niet meer apart te benoemen. Marcel: Ik help nog wel eens leerlingen die ergens tegen aan lopen. Dat noem ik geen therapie, of medische yoga. Als er iemand komt met een blessure, dan kijk je hoe je daarmee yoga kan doen; wat kan je aan, wat is goed voor je? Anat: Met Paul (én Suzee Grilley) leren we steeds meer dat het bij yoga gaat om het vrije stromen van de chi. Het gaat over het voelen in het lichaam, de intelligentie die door het lichaam stroomt, het wil zelf genezen. Bij de een stroomt dat makkelijker dan bij de andere. Marcel: Tussendoor stop je en ga je voelen wat er gebeurt. Yoga alleen is eigenlijk alleen maar gymnastiek als je dat onderzoek niet doet. Anat: Dat is trouwens ook weer prima maar yoga kan zoveel meer zijn. De bedoeling is om naar binnen te gaan. Je eigen potentieel te ontwikkelen. Neem de tijd om te voelen wat je doet. Dat is helend. Hoe leg je dat ‘voelen van die chi’ dan uit aan mensen die dat nog niet begrijpen? Marcel: Je kan warmte voelen, of prikkeling, fysieke sensaties in je lichaam. Anat: Je noemt het de rebound, en zijn allemaal verschillende sensaties die je kan voelen: fysiek, of ook in beelden of herinneringen. Het kan van alles zijn. Je kan van alles in jezelf gaan ontdekken. Rebound? Marcel: De rebound is het voelen na de inspanning wat er op komt: dat kan fysiek of mentaal. Anat: Ook middenin de vinyasa is het bijvoorbeeld goed mensen even te laten stoppen en voelen. Van jullie kan ik het hebben in de les, maar als leraren een verkeerde toon aanslaan dan gaan mijn nekharen overeind staan. Het onder woorden brengen van gevoel in de les is subtiel. Marcel: Laatst op Bali had ik les van iemand die eigenlijk niet eens technisch zo’n goede docent was, maar wel een zeer authentiek persoon, en een heerlijke les gaf! Anat: Soms ga je naar een les die heel lekker fysiek is, maar als die leraar gaat praten en dan die yogi-tea waarheden opsomt, word ik echt cynisch. Ik zeg niets want ze doen hun best natuurlijk. En ik denk dan, wat ben ik een trut, omdat ik dan aan het oordelen ben. Vroeger gaf ik alleen instructies in de les. Nu komt die verdieping helemaal vanzelf mijn mond uitrollen. Dan is het goed denk ik, dan klopt het. Anats alignment vs. Marcels ashtanga-flow, hoe werd dat een goed huwelijk? Marcel: We groeiden langzaam naar elkaar toe. Anat ging meer naar de flow kant toe. En ik meer alignment, en toen… kwamen we bij Suzee en Paul Grilley terecht. Vertel over Paul en Suzee Grilley (bekend yoga- en anatomiemaster echtpaar). Anat: Marcel had de eerste dvd’s en we ontdekten hoe fantastisch Paul Grilley is. Ik ben er meteen naar toe gegaan, hij maakte enorme indruk, de wetenschappelijke down-to-earth benadering. De materie, maar ook de mens. Ik speelde al twee jaar met yin. Ik had toen geen geld, maar kreeg opeens wat terug van de belasting en toen ben ik meteen gegaan. Het was een life changing experience. Ik heb een week gehuild, op alle niveaus, ook over hoe Paul en Suzee samen zijn, als stel. De liefde en de humor en de wetenschap, alles kwam samen. Het was alsof ik een diepe oeroude dorst moest lessen, een gevoel van totaal thuiskomen. Ik zat in het vliegtuig terug en voelde het tegenovergestelde van de alignment. De grote eyeopener: Niemand is hetzelfde! Het was veel makkelijker ook want ik ging er anders van kijken naar leerlingen. Je gaat zien wat leerlingen voelen. Ik voelde me totaal veranderd. En bijna niemand in Amsterdam gaf toen yin yoga. Heeft Paul (Grilley) de yin yoga dan bedacht? Anat: Sarah Powers had ook les bij hem, zij heeft de naam bedacht. Marcel: Bernie Clark heeft een mooi stuk geschreven Wie is de eigenaar van yin yoga?. Het is complex. Yin is als systeem ontwikkeld door Paul Grilley, maar er waren en zijn er meer mee bezig. Dus de naam is niet van hem. Ik kende Pauls boeken en dvd, maar ik was nog volop bezig met anusara van John Friend. We mochten geen yin doen, hij zei dat dat gevaarlijk was (ze lachen beiden hartelijk). Hij zei ‘je stretcht je ligamenten en dat is gevaarlijk’. Er werd niet gezegd waarom en hoe, alleen die stelling. Dat is natuurlijk te kort door de bocht. Anusara had een behoorlijke inzinking in die tijd. Anat en ik gaven in dezelfde periode samen een retreat, en ik had inmiddels ervaring met yin. Ik deed mee en vond het geweldig! In 2013 ben ik ook naar Paul gegaan, en heb ik in anderhalf jaar alle vijf de opleidingen gedaan, en al m’n spaargeld opgemaakt! Fantastisch. Wij hebben ons toen tegelijkertijd spiritueel dieper en verder ontwikkeld. We studeerden altijd al, altijd door met verdieping, en toen met yin viel het helemaal samen. Verdiept niet iedereen als je maar lang genoeg doorgaat? Marcel: In deze tijd, door de groei van yoga, lijkt de scheidslijn groter te worden. Sommigen leraren willen vooral goed worden, en sommigen vooral bekend, lijkt het wel. Anat Geiger en Marcel van de Vis Heil 'Goedheid heeft ook een scherp randje nodig' Jullie samenwerking? Anat: We vullen elkaar heel goed aan, en zien elkaar echt. Marcel: Als we ons zorgen maken, is dat over andere dingen. We kunnen elkaar overnemen. Is dit wel wat je wilt? Anat: We houden altijd rekening met elkaar. Zoals nu met de afspraak voor dit interview. Met alle drukte was dat best even ingewikkeld, maar we denken ook meteen voor elkaar, en dan lukt alles. Ik zie het ook wanneer Marcel er even tussenuit moet bijvoorbeeld. Afremmen maar ook zonder voorwaarde tikje geven, zo van, ‘dat wil je niet, toch?’. En – heel belangrijk! – onze inspiratie is hetzelfde. Marcel: We zijn echt partners. In sommige gevallen soms zelfs beter dan met onze levenspartners. Het is makkelijker om opbouwende kritiek van elkaar te accepteren, dan van onze levenspartners. En we wisselen elkaar af in strengheid en zachtheid. Waar gaat het naar toe met The Fat Yogis? The Fat Yogis wordt gemaakt door yogi’s, dat is voor ons heel belangrijk. Wij willen de teachings die wij zo geweldig vinden graag doorgeven aan een groter publiek, en zeker ook naar diegene die niet in de gelegenheid zijn naar een yogastudio te komen. Wat ons inspireert dit te doen is zeker niet het commerciële aspect maar wel een platform om mensen te bereiken. Wat is het leukst om samen te doen? Werken en studeren. Samen bij Paul. Ze zijn het roerend eens ;-) Hebben jullie nog een tip voor de lezers? Anat: Weet waarom je yoga doet: wil je een fysieke workout, wil je leren ontspannen of wil je naar binnen gaan en aan jezelf werken? Yoga kan dit allemaal bieden maar hoe eerlijker je bent hoe verder je komt! Marcel: Het is heerlijk als je na je werk en de hele dag achter je computer even gaat liggen met een opgerolde handdoek of deken in je lage rug, en daarna gelijk een zittende voorover buiging doet. Bijvoorbeeld de Vlinder. Dit laat de chi in je rug stromen. Door: Marciel Witteman - Yoga International Deze blog verscheen eerder op Yoga-International: https://yoga-international.nu/reportage/soulmates-the-fat-yogis-vieren-feest Kijk ook op: thefatyogis.com / yogagarden.nl Anat en Marcel beleven? Het weekend 16-18 november 2018 verzorgen zij een weekend in De Schouw in Zeeland. Check de agenda pagina voor onze planning van weekenden en weken.

Pas kreeg ik een vraag gesteld of je met een burn-out juist wel mag gaan sporten? Een heel mooie vraag en goed om te horen dat iemand die te maken heeft met een burn-out wil gaan sporten. In dit artikel wil ik jou tips geven hoe jij kan sporten om stress te verminderen. BURN-OUT Een burn-out is een uitputtingsreactie van lichaam en geest. Vaak komt dit door blootstelling aan langdurige stress. Zowel jouw fysieke als mentale batterij zijn leeg. Het is dan ook weer tijd dat deze batterijen worden opgeladen. Daarom is het belangrijk dat jij dingen gaat doen waar jij blij van wordt. Tijdens sporten maak jij endorfine aan en dit is het anti-stress stofje in jouw lichaam. HOE ONSTAAT STRESS Drukte op het werk, vermoeidheid, onverwachte omstandigheden, onzekerheden. Het even niet lekker in jouw vel zitten, hebben ook invloed op jouw fysieke vermoeidheid! Veel ballen in de lucht houden of voor jezelf continu de lat hoog leggen. Belangrijk is dat jij stress en vermoeidheid herkent en naar jouw lichaam leert luisteren, zodat jij in jouw flow blijft zodat jij datgene kan doen wat jij graag wilt doen! KAN JIJ SPORT GEBRUIKEN ALS STRESS REDUCTIE Dit is heel goed mogelijk! Alleen als jij op de juiste manier sport! Zeer intensief en zwaar sporten is juist stress bevorderend, maar rustig bewegen helpt! Lees hieronder de tips: 1. SPORT OP EEN LAGE INTENSITEIT Ga een rustige duurtraining of wandeling doen. Als jij een fanatieke sporter bent en jij ervaart stress, dan is het belangrijk dat jij zo gaat sporten zodat jij het gevoel krijgt: “pfff, wat is dit langzaam!” En ga jezelf juist focussen op de volgende tips. Ben jij nog geen fanatieke sporter en misschien sport jij nog helemaal niet. Dan kan jij het starten van sport gaan gebruiken als stress reductie. Door het stofje endorfine, zal jij jezelf beter gaan voelen. Echter als jij net start, is het enorm belangrijk dat jij heel rustig gaan opbouwen! Ga heel langzaam sporten. Als jij tijdens het sporten nog kan praten, dan heb jij het juiste tempo! Te heftig sporten, waarbij jij verzuurd raakt (buiten adem sport), dan bouw je stress op in jouw lichaam. Dit werkt averechts als jij veel stress ervaart. Dan is het juist rustig bewegen essentieel! 2. FOCUS TIJDENS HET SPORTEN OP JOUW ZINTUIGEN Sport met bewuste aandacht op jouw zintuigen. Voel, zie, ruik en hoor! Hierdoor ben jij met de bewuste aandacht in het hier en nu aanwezig. Laat de gedachtes gaan. Als deze dan toch opkomen. Laat deze los en oordeel niet. Laat deze gewoon zijn! 3. DOE ADEMHALINGSOEFENINGEN TIJDENS HET SPORTEN Tijdens het sporten kan je heel fijne ademhalingsoefeningen doen die jou echt tot rust brengen. Door bewust met jouw aandacht naar jouw neusademhaling te gaan voor een periode van bijvoorbeeld twee minuten kom je tot rust! Hierdoor daalt jouw hartslag, waardoor de stress wordt verlaagd. Ga hiermee experimenteren. 4. LEG DE LAT MINDER HOOG Vaak zijn we streng voor onszelf. We hebben doelen die we tijdens het sporten willen bereiken, zoals een gemiddelde snelheid, afstand die je af wilt leggen of jouw route die je op strava wilt delen. Als jij stress ervaart is mijn advies om jouw doelen los te laten en minder van jezelf te verwachten. Ga van het sporten of bewegen genieten! 5. SPORT IN DE NATUUR Ga de natuur in! Bezoek het bos, strand of heide. Buiten bewegen werkt verhelderd en de natuur is rustgevend! 6. LUISTER NAAR JOUW LICHAAM Ga voelen waar jouw lichaam behoefte aan heeft. Geen zin in sporten, ben jij prikkelbaar of energieloos. Ga dan niet sporten. Voel aan waar jou lichaam behoefte aan heeft! Belangrijkste, wees lief voor jezelf! Leg de lat niet zo hoog en ga genieten van het bewegen. Wil jij hier nog meer mee aan de slag? Luister deze podcast over: Tips en Tricks om training te combineren met een drukke baan. Is bewegen voor jou ook de manier om stress te verminderen? Laat het even in de comments weten! Met sportieve groet, Sanne Meer weten? FIT body & mind organiseert weekenden Mindful Sports in combinatie met yoga, ademhalingsoefeningen en mindfulness in samenwerking met Kelly Stockman (running) en Petra Hofs & Maarten Tjallingii (biking). Lees meer op onze pagina https://www.fitbodymind.nl/mindful-sports Zelf mindful sports beleven? Ons volgende weekend is 26-28 oktober 2018. Check de mindful-sport pagina voor onze planning van weekend of weken. Deze blog verscheen eerder op LinkedIn: https://www.linkedin.com/pulse/zes-tips-stressreductie-door-te-sporten-sanne-van-paassen/ #stressreductie #burnout #sporten #fitbodymind

ls je hooggevoelig bent (of wanneer je partner dat is) kan een liefdesrelatie voor extra uitdagingen zorgen. Gelukkig kan hooggevoeligheid je relatie ook versterken – deze 4 inzichten helpen hierbij. Susan Marletta Hart is zelf hooggevoelig en schreef de bestseller ‘Leven met hooggevoeligheid, van opgave naar gave’, waarin ze deze bijzonder sensitieve mensen een hart onder de riem steekt. Inzicht 1: Het belang van rust en stilte Als je hooggevoelig bent, ervaar je de wereld intenser. Er komen meer prikkels binnen en dit kan ervoor zorgen dat je snel vermoeid of gespannen raakt. Susan Marletta Hart adviseert daarom om op tijd rust en afstand te nemen en hierover ook goed met je geliefde te communiceren: ‘Partners van hooggevoelige mensen moeten zich ook realiseren dat hun man of vrouw echt anders is, dat ze hem of haar niet moeten opjagen en dat af en toe rust en stilte belangrijk voor ze is. Dat ze zelf moeten aangeven wanneer ze weer kunnen terugkomen in het drukke gezin. De omgeving moet snappen dat het af en toe echt anders werkt bij deze mensen.’. Inzicht 2: Ken je partner Volgens Susan Marletta Hart is het belangrijk om je af te vragen wat de verschillen zijn tussen jou en je partner – is je partner minder of meer gevoelig? Elke relatie is uniek en kent zijn eigen uitdagingen, maar wanneer je openstaat voor de verschillen kun je elkaar aanvullen en helpen groeien: ‘Een liefdesbetrekking met een minder gevoelig persoon heeft als voordeel dat er een gezond evenwicht is. Binnen de relatie maar ook in het contact met de buitenwereld kan dat voordelig zijn. Jouw partner moedigt je misschien aan wat vaker ‘de wereld in te gaan’, iets wat je minder zou doen als je alleen was.’ Je partner zal echter wel minder snel aanvoelen wanneer het je even teveel wordt. Vraag daarom op tijd om begrip: leg uit hoe het bij jou werkt en welke situaties je snel overprikkelen. Wanneer je partner je goed leert kennen kan hij of zij namelijk steeds beter rekening met je houden. Maar ook wanneer je al jaren bij elkaar bent vormen duidelijke communicatie en begrip de basis van een succesvolle relatie. Is je geliefde ook hoogsensitief? Dan zullen jullie elkaar volgens Susan goed aanvoelen en begrijpen: ‘Er is waarschijnlijk volop ruimte voor jullie eigenheid, voor stilte en bezinning. Belangrijk is dat jullie altijd goed blijven communiceren en open blijven staan voor de buitenwereld en het anderszijn van anderen.’ Inzicht 3: Ontdek je grenzen Wanneer je op je eigen tempo leeft en volgens je eigen levensstijl, zul je de meeste voordelen van je gevoeligheid ervaren – ook in een liefdesrelatie. Susan Marletta Hart legt uit waarom het zo belangrijk is om je grenzen te kennen en naar je lichaam te luisteren: ‘Het is en blijft balanceren in je leven. Als je je behoefte tot begrenzing niet of niet op tijd onderkent, kun je door sterke emoties overweldigd raken. Het is in feite een signaal van je lichaam.’ Wanneer je als hooggevoelige verliefd bent, kan het soms lastig zijn om je grenzen te bewaken. Maar zelfs je allerdierbaarste kunnen je volgens Susan teveel worden: ‘Sta je altijd klaar voor anderen en pas in de laatste plaats voor jezelf? Laat je je door je partner te veel wegdrukken? Dan ligt hier je valkuil. Te veel samen kan betekenen dat je te weinig pauzes neemt om weer bij te komen. Terug naar de basis, luisteren naar de signalen van je lichaam, luisteren naar wat je echt nodig hebt, zal je uitdaging zijn.’ ​ Inzicht 4: zie je sensitiviteit als kracht Het is wetenschappelijk bewezen dat hooggevoeligen meer spiegelneuronen hebben. Deze neuronen helpen je invoelen wat een ander denkt en voelt. In een relatie is dit een ontzettend fijne eigenschap. Probeer daarom niet altijd de nadruk te leggen op de moeilijkheden die je gevoeligheid met zich meebrengt, en vertrouw erop dat je partner ook oog heeft voor de positieve aspecten van je hooggevoeligheid. Volgens Susan Marletta Hart heb je namelijk altijd iets waardevols toe te voegen in je liefdesrelatie: ‘als hooggevoelig persoon neem je de ander serieus, ben je bereid veel en goed naar de ander te luisteren en ervoor te zorgen dat jullie relatie een goede kans van slagen heeft. Deze grote inzet zal je partner waarderen. Je bent waarschijnlijk trouw en loyaal. Je kunt op grootse wijze van je partner houden, maar ook door middel van kleine attenties je liefde tonen.’ Vertrouwen is volgen Susan wel onmisbaar voor om van je gave een kracht te maken: ‘Je moet natuurlijk niet al te gekwetst en getraumatiseerd zijn. Deze positieve eigenschappen vertonen zich dan, wanneer je vertrouwen niet geschaad werd.’ Meer weten? Lees meer over HSP op onze pagina https://www.fitbodymind.nl/hsp Deze blog verscheen eerder in Happinez Magazine: https://www.happinez.nl/liefde-relaties/hooggevoelig-in-een-liefdesrelatie/ #hsp #hooggevoeligheid #relaties #fitbodymind

Door Jasmijn Koelink Jezelf vrijwillig een paar dagen of langer ‘afsluiten’ van de bewoonde wereld, om op ontdekkingsreis te gaan ín jezelf: Jasmijn Koelink doet het regelmatig en is er van overtuigd dat het goed voor je is. ​ Jaren geleden deed ik een vierweekse meditatie retraite. In stilte. Ik had er vooraf goed over nagedacht, maar na twee weken was de rek eruit en gaf ik op. Toch ben ik dankbaar voor de ervaring en raad ik het iedereen aan – alleen ga eerst een weekend of week, vóórdat je tien dagen of een hele maand op retraite gaat. ​Ik geef regelmatig retraites, maar vind het ook belangrijk zelf student te blijven. Dat geeft mij betekenis aan mijn leven. Ik denk dat op retraite gaan zinvol is en deel graag met jou waarom ik daarvan overtuigd ben: 1. Je kan het alleen. Je hoeft geen avonturier te zijn. Je gaat naar een veilige omgeving, met vaak een vast programma, eten en huishoudelijke hulp. 2. Je hebt écht contact met anderen. Vaak heb je minder of geen toegang tot sociale media, Facetime of Skype en juist meer vrije tijd, die je alleen kan doorbrengen door met onbekende gelijkgestemden te kletsen. Je hoort levensverhalen die kunnen inspireren of ontroeren. De kans is groot dat je op retraite een nieuwe vriend(in) voor de rest van je leven ontmoet. 3. Je hebt écht contact met de omgeving. Ik heb vanmiddag doelloos gedwaald in het bos. Een onbekend terrein, dat al mijn zintuigen verraste. Na afloop ervaar ik ruimte en verwondering. ​4. Je ontmoet jezelf (weer). De ongekend snel veranderende dagelijkse realiteit is soms overweldigend. Op retraite kun je enkele gewoontes thuislaten, heb je telefoongesprekken met het thuisfront of minder tot geen internet. Hierdoor kun je nieuwe invulling geven aan de vrijgekomen tijd en ervaren hoe het is om je te vervelen, om te luieren, te wandelen of te mediteren. Voor mij vraagt dit aandacht, want in het begin van de week voelt de verleiding om gewoontes voorrang te geven, soms hardnekkig. ​5. Je hoeft niets. Alles mag en niets hoeft. Een ideale plek om je leven in een andere versnelling te zetten. Verwacht geen wonderen: je FIAT 500 zal niet plotseling in een limousine veranderen. Zie het eerder als een APK check. 6. Investeer in je geluk. Een retraite is letterlijk en figuurlijk een investering en kan prijzig zijn. Misschien moet je eerst sparen of juist je buffer aanspreken. Maar mijn ervaring is – en ik zie dit bij mezelf en bij anderen – dat je gelukkiger en vrijer terugkomt. Meer in verbinding met jezelf, in contact met anderen en verwonderd over je omgeving. De verstilling en andere beleving van tijd kalmeert je geest en maakt ruimte voor inspiratie en creativiteit. Ik slaap vaak beter en langer, voel me minder gestrest en vitaler aan het einde van de week. Een pauze, soms slechts van één week, biedt mij de mogelijkheid om écht te voelen hoe het met me gaat. Ik stel mezelf als ik op retreaite ben altijd de vraag: als ik nog één jaar te leven heb, hoe wil ik mijn leven dan leven? De reflectie hierop zorgt dat ik verfrist en met ongekende levensvreugde uit een retraite kom, klaar voor een nieuwe betekenisvolle periode. Tip: Als je eens zo'n retraite wilt beleven en misschien ook zelfs Jasmijn als begeleidster, kom dan naar Zeeland. Jasmijn begeleidt diverse programma's, waaronder: Retreat ​17-19 augustus 2018: Stress-reductie met yoga en adem (alle levels) Lees meer van Jasmijn in de Happinez Lees meer van Jasmijn op haar eigen website ​#retraite #meditatie #jasmijnkoelink #stressreductie #adem #fitbodymind

door Martin Wessels Vanuit het Oude China komt de overtuiging dat mensen in harmonie met de cycli van de natuur zouden moeten leven. Disciplines zoals Tai Chi en Qigong (werken met energie) kunnen ons hierin door de seizoenen heen bijstaan. Het donker en de kou van de winter vraagt ons om het wat rustiger aan te doen. Daar waar we in de zomerperiode, de “Vuurfase” het meest Yange seizoen er op uit trekken en naar buiten toe bewegen, gebeurt het omgekeerde in de winterperiode, de “Waterfase” die het meest Yin is. In de winter trekt de natuur zich terug, bij bomen trekt de energie zich terug tot in de wortels van de boom, veel bomen zijn kaal. Verschillende dieren houden hun winterslaap, van vleermuizen tot egels tot sommige slangsoorten en insecten. Wezens die zich in de buurt van water bewegen zoals krokodillen, kikkers en bepaalde schildpadden duiken onder en begraven zichzelf in de modder. Ook de beer houdt een soort van winterslaap, verpakt in zijn dikke vacht sluimert hij door de koudere tijden. Wij mensen zijn in de winterperiode ook meer naar “binnen gericht”. We maken de balans op van het afgelopen jaar en maken gebruik van de mogelijkheden om in vertrouwde omgeving met gelijkgestemde mensen onze tijd door te brengen en het leven te vieren. Het is de tijd om onze rust te pakken, de accu weer op te laden voor de lente en daarom heel goed geschikt om ons systeem weer in balans te brengen. ​Binnen de visie van Traditionele Chinese Geneeskunde zijn de Nier en Blaasenergie het krachtigst en het meest dominant aanwezig in de winterperiode. Hun daarmee verbonden meridianen zijn het meest vol. Het draagt ertoe bij dat er vanuit rust voldoende Qi (energie) wordt opgeslagen, kracht wordt verzameld, de angst voor loslaten wordt overwonnen en dat we net zoals dieren die uit hun winterslaap komen klaar zijn voor de volgende fase. ​ Als dit je aanspreekt, nodig ik je uit een stukje mee te reizen met mij, in een Tai Chi/Qi-gong weekend retraite. Op een prachtige plek die snel als vertrouwde omgeving zal aanvoelen kunnen we met gelijkgestemde mensen onze tijd door brengen en het leven vieren. ​ Warme en rustige groet, Martin Wessels ​ Retreat 4 - 11 aug: in Frankrijk: Tai Chi / Qi-gong en wandelen - Martin Wessels ​ ​Lees meer over Martin en Chi Choice. #taichi #qigong #martinwessels #frankrijk

door Marian Hoiting Hoe mijn vrouwelijk vuur is ontstaan? Ik heb in de afgelopen jaren een enorme verandering doorgemaakt. En natuurlijk zoals het leven is, ben ik nog steeds aan het veranderen. Ik probeerde mijn leven in controle te houden en liet me leiden door mijn angsten. En diep van binnen voelde ik een schaamte, een schaamte om me echt te laten zien; in de naaktheid van wie ik ben, met al mijn eigenschappen. Ik deed er alles aan om mijzelf in stand te houden. Mijn leven, mijn overkomen. Ik leunde op mijn kracht, mijn kracht was mijn grootste vriend. Wat ik niet doorhad was dat juist deze kracht en behoefte aan controle, mensen van mij afhield en misschien nog belangrijker; mijzelf afhield van Mij Zelf. 5 jaar geleden stortte alles in, alles waarvan ik dacht dat het absoluut zeker was, viel in elkaar. Niets bleek nog zeker. Mijn man vertrok en liet mij achter met twee kinderen. Een proces dat voor hem, en uiteindelijk ook voor ons, noodzakelijk was. Hij moest breken met onze relatie en onze patronen. Hij kon mij 3 maanden lang niet spreken of zien en we zijn uiteindelijk 4 maanden uit elkaar geweest. In deze drie maanden was ik in totale onwetendheid.. Ik wist niet of het nog goed zou komen, of hij nog van mij hield, waarom hij zo boos was op mij. Ik begreep het niet, en voelde mij verlaten. Ik kwam in een totale paniek terecht. ​ Er gebeurde dingen tegelijk in mij: Wahaa Dieptepunt!!!!- EN tegelijkertijd, heel vreemd, een diep gevoel van landen in mijzelf. In alle naaktheid, met al mijn pijnen en wouw, wat tegelijkertijd naar boven kwam was ‘vertrouwen’. Ik kreeg een relatie met vertrouwen. Feitelijk was het destijds een haat/liefde verhouding… ​ Een belangrijke leraar vertelde mij: ‘vertrouw’!. Marcel heeft 18 jaar vertrouwen gegeven en nu is het jouw beurt. Het was een ongelooflijke moeilijke opdracht. Het leek veel makkelijker om de scheidingspapieren aan te vragen en een bondje te sluiten met mijn angst en kracht. Maar ik voelde dat ik hier iets te leren had. Ik mediteerde elke dag. En aan het einde van mijn meditatie opende ik mijn armen, en ontving alles … rauw, pijn, overgave, wanhoop, en …vertrouwen. ​ Het ene moment kon ik leunen in vertrouwen en voelde ik me gelukzalig en vooral ‘heel’. Het andere moment zat vertrouwen aan mij te trekken, maar duwden ‘kracht’ en ‘doorzetten’,’ controle’ en ‘onkwetsbaarheid’ nog harder… Langzaam aan won het vertrouwen. Controle versus vertrouwen. Ik leerde dat mijn behoefte aan controle een zwaai in het wildeweg was om mijn angst maar niet volledig aan te kijken. Als ik mijn omgeving maar kon controleren en beïnvloeden dacht ik dat ik mijn pijn niet hoefde te voelen. Toen ineens mijn relatie in een crisis kwam en mijn man grote veranderingen doormaakte, had ik geen controle meer. Ik moest wel mijn angst aankijken.. om vervolgens te kunnen zakken in vertrouwen En waar vertrouwde ik nou precies in? ​ Ik begon te vertrouwen in het leven… dat alles loopt zoals het moet lopen, hoe hard en pijnlijk mijn levenspad ook was en soms is (Ik heb flink wat hobbels op mijn pad gehad) Vertrouwen in mijzelf, ik voelde dat in mijn kwetsbaarheid enorm veel liefde schuilde, en potentie tot verbinding. En ik vertrouwde op de liefde die er altijd was tussen Marcel en mij, ook al was hij verliefd op een ander. Ik kon hem steeds meer laten… vrij laten, zijn tijd gunnen… terwijl ik mijn eigen proces doormaakte. Ik opende mij naar anderen. En wat spannend om mijzelf ECHT te laten zien! Om lief te hebben, en tegen mensen te zeggen dat ik van ze hou, zonder dat ik iets terug wil of verlang. Mijn contact met vriendinnen en vrienden hebben zich verdiept. Ik ben echter geworden, mijn maskers heb ik af durven zetten. In deze hele reis ben ik mijzelf aan het vinden, en geniet ik er steeds meer van om bij mijzelf te zijn. Wat is mijn leven verrijkt! Vrouwelijk vuur gaat hierover.. Welke schillen hebben we om ons hart geplaatst? Waar komen ze vandaan? Hoe kunnen we die voorzichtig afpellen. In respect naar onszelf. En ook in respect naar het mechanisme wat we hebben ontwikkeld die ons heel lang heeft gediend. Zodat we ons uiteindelijk kwetsbaar zien in de spiegel, in alle naaktheid, onomwonden. Hoe is het om jezelf in deze volheid te ontmoeten? Jezelf terug zien in contact met anderen, met schaamte en pijn niet meer als schil om je hart, maar aan je hand. Voelen dat kwetsbaarheid iets heel anders is dan zwakte, maar dat daar een enorm kracht in verscholen zit. En het grote geluk hiervan ervaren als we dit doen. ​ Liefs, Marjan Als dit je aanspreekt, nodig ik je uit een stukje mee te reizen met mij in een vrouwen weekend retraite: RETREAT 9 - 11 november 2018 in Zeeland: Vrouwelijk vuur (vrouwenretraite) - Marian Hoiting ​ Lees meer... over Marian en haar Hart Academy #vrouwen #vrouwenretraite #marianhoiting #fitbodymind